Voormalig neonazi houdt nu van Israel

‘Ik wilde Joden doden,’ vertelt A. Frankly, een voormalige neonazi. ‘Maar nu heb ik de Joden lief en wil hen helpen. Ik was een neonazi. Verscheidene jaren was ik ondergedompeld in de nazi-ideologie.’

‘Het begon met een pro-nazi film, waardoor mijn interesse werd gewekt. Veel mensen beseffen niet hoeveel kracht de media hebben, hoe mensen worden beïnvloed. Onzuivere geesten kunnen je in bezit nemen en het verkeerde pad op leiden. Ik wilde Joden doden. Ik haatte hen zonder er een goede reden voor te hebben. Ik wilde alles weten over de Tweede Wereldoorlog en over het nazisme.’

‘Ik wilde me aansluiten bij een neonazi groep, maar God heeft me daarvoor bewaard, waar ik Hem zeer dankbaar voor ben. Ik weet niet wat er dan gebeurd zou zijn.’

Zes jaar lang was Frankly in de ban van de neonazi’s. Van haar 12e tot haar 18e. ‘Op een dag zat ik in de bibliotheek op een computer, die niet meer wilde reageren. Nadat ik de computer opnieuw had opgestart, verschenen er enkele verwijzingen naar Bijbelverzen uit Daniël, Mattheus, Lukas en Openbaring op het scherm, die alle spreken over de antichrist.

Frankly las de verzen waarnaar werd verwezen, maar alleen in Mattheus, Lukas en Openbaring. Terwijl ze aan het lezen was, begon ze zich te verwonderen over de authenticiteit van de Bijbel en de realiteit van Gods bestaan.

Terwijl ze zo bezig was met Gods Woord, erin las en erover nadacht, was er opeens een licht, een helder licht, alsof er een engel bij haar in de kamer was en alsof er een kruis in haar kamer stond.

‘Opeens kreeg ik diepe spijt over mijn zonden en over mijn duistere leven. Ik begon te huilen en toen verdween het licht weer.’

Frankly wilde dolgraag een Bijbel hebben om die verwijzing naar Daniël op te kunnen zoeken. En omdat ze in een rooms-katholieke omgeving woonde, besloot ze naar een rooms-katholieke kerk te gaan. Maar in de eerste kerk waar ze binnen ging, kon ze geen Bijbel vinden.

Twee weken later zag ze iemand die aan het evangeliseren was bij haar op de universiteit. ‘Hij kwam naar me toe en vroeg of ik Jezus kende. Ik vertelde dat ik Hem drie weken geleden had leren kennen. Hij vroeg of hij met me mocht bidden. Hij nodigde me ook uit om in zijn kerk te komen, maar daar ging wel enige tijd overheen omdat het geen rooms-katholieke kerk was. In het land waar ik vandaan kom, wordt alles wat niet-rooms-katholiek is als een sekte gezien. Die evangelist nodigde me toen uit voor een barbecue die zijn gemeente organiseerde, wat mij van gedachten deed veranderen. Toen ik daar was, kreeg ik een Bijbel en direct las ik die tekst in Daniël.’

Sindsdien gaat Frankly naar deze gemeente. ‘Ik ben bevrijd van mijn zonden en van alle problemen die ik vroeger had. Al het nazi-materiaal dat ik had, zoals het boek ‘Mein Kampf, heb ik op een hoop gegooid en verbrand. Alles tot de glorie van God.

Hij heeft ook de haat tegen de Joden uit mij verwijderd. Nu heb ik de Joden lief. En mijn liefde voor de Joden wordt sterker en sterker. Mijn voorganger kan het nauwelijks begrijpen. Hij adviseerde mij om eens naar Israel te gaan. Ik ben er nu voor de 14e keer. Mijn leven is echt 180 graden gedraaid.’

Toen Frankly’s moeder van haar hoorde dat ze in de God van Israel gelooft, wilde ze haar het huis uitzetten. ‘Toen ik zes jaar geleden ‘Mijn Kampf’ las, deed ze niets. Maar nu ik de Bijbel las, moest ik verdwijnen. Ik was geschokt. Ze gaf me een maand om een ander huis te vinden. Ik hield van mijn moeder en wilde niet boos op haar zijn. God zegt ons immers onze ouders te eren.’

Maar gelukkig verdween de boosheid van haar moeder. ‘Ze is zelfs een keer met mij mee geweest naar Israel. Haar ogen zijn daar open gegaan voor het echte Israel. Ze zag daar totaal iets anders dan ze altijd in het nieuws hoort en ziet over Israel.’

Frankly werkte in een regeringspositie in haar eigen land. Velen wilden dat ze haar activiteiten in Israel zou beëindigen, maar ze koos ervoor om vrijwilligerswerk in Israel te gaan doen, in een centrum voor autistische kinderen in Jeruzalem. Uit veiligheidsoverwegingen houdt ze haar naam graag uit de publiciteit.

(Dit verhaal over Frankly is in het Hebreeuws geschreven door Arthur Schwartmann, die opgroeide in Israel en ruim vier jaar actief was in het leger. Tijdens zijn diensttijd kwam hij tot geloof in de Heere Jezus, nadat hij het Nieuwe Testament had gelezen.)

Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.