Dirk van Genderen: Soms lees ik iets, dat mij aanspreekt en waarvan ik denk: dit moet in de Nieuwsbrief. Dat geldt ook voor onderstaande, uitgebreide verslag van een team van het ‘Jesus Film project’, van de organisatie Campus Crusade for Christ. Het gebeurde jaren geleden in Zuid-Afrika, tijdens de burgeroorlog in Mozambique.
Ik kan me voorstellen dat u moeite hebt met het gebruikt van de film ‘Jesus’ om het Evangelie te verkondigen. Die moeite herken ik ook bij mezelf. Toch weet ik ook dat de Heere het gebruik van deze film zegent, dat velen er al door tot geloof zijn gekomen.
Door de burgeroorlog waren veel Mozambikanen hun land ontvlucht, onder meer naar Zuid-Afrika. Toen Mark en Jill met de film in een vluchtelingenkamp aankwamen, vlak over de grens, werden ze geconfronteerd met een zeer ellendige situatie. Er was nauwelijks voedsel en drinkwater beschikbaar, de stank was ondraaglijk, de lichamen van de vluchtelingen waren sterk vermagerd.
Maar er was hoop. Daarom waren Mark en Jill gekomen. Een jonge zendeling, die al langere tijd in dit kamp werkzaam was, had hen uitgenodigd om de Jezusfilm te laten zien in het kamp.
Geestelijke strijd
Mark reed de filmtruck het kamp binnen, op zoek naar een open plek om er de film te kunnen vertonen. Toen ze een geschikte plaats vonden, ervaarde Jill dat er iets niet in orde was. Er woedde een zware geestelijke strijd. Er waren toverdokters actief. Ze stonden in een cirkel om de plaats waar de film vertoond zou worden en waren bezig met hun satanische rituelen. Satan wilde voorkomen dat de film zou worden vertoond.
Mark riep het team samen om te gaan bidden. Drie uur lang streden ze in de gebeden tegen de machten van de duisternis. Toen het begon te schemeren, de toverdokters stopten en steeds meer mensen kwamen naar de plek waar de film vertoond zou worden, wel zo’n duizend.
Jill vertelt: ‘Tijdens de scène van de kruisiging voelden we dat er iets ongewoons aan de hand was. Iedereen begon te huilen, vrouwen, mannen en kinderen. Een gejammer steeg op uit de menigte. Toen ze op het scherm de persoon die de Heere Jezus speelde over de Via Dolorosa zagen strompelen, werd het huilen luider. Toen de soldaten Hem aan het kruis begonnen te spijkeren, sprongen veel mensen op en renden naar het scherm. Ze staken hun handen in de lucht en schreeuwden het uit tot God.
Zonden belijden
Veel mensen begonnen hun zonden te belijden. Ze vergaten de film, ze beseften dat ze voor de heilige God stonden. Tranen stroomden over hun vuile wangen. Mannen sloegen met hun handen op hun borst en riepen: ‘O God, o God.’ Sommigen zaten op hun knieën, anderen stonden, met gesloten ogen, weer anderen lagen op de grond.
Ze werden overweldigd door een gevoel van zondigheid en smeekten om vergeving. De film werd stopgezet. De leden van het filmteam knielden neer bij de mensen, om hen bij te staan, maar ze waren niet meer in staat te praten. Eén voor één vielen de teamleden ook op de knieën neer om hun zonden te belijden.
‘Ik kan niet uitleggen hoe ik me voelde,’ herinnert Mark zich. ‘Ik voelde de ontzagwekkende kracht en aanwezigheid van God. Ik voelde Zijn grote liefde, Zijn mededogen. Het was overweldigend. Die ervaring uitte zich in het belijden van onze zonden, in lof en aanbidding, in verwondering over Hem.’
Jill vult aan: ‘Zijn kracht en Zijn heiligheid waren ze groot dat niemand iets anders kon doen dan het belijden van zonden. We waren aanwezig op een heilige plaats.’
Vol vreugde
Na dertig minuten vulden nog steeds geluiden van huilende en biddende mensen het veld. Mark ging naar de tolk en zei: ‘We moeten de film weer aanzetten, want deze mensen moeten weten dat Jezus weer is opgestaan.’
De mensen bleven huilen, ook toen ze over de begrafenis en de opstanding hoorden. De tolk vertelde aan de aanwezigen: ‘Jezus kwam voor de betaling van onze zonden. Hij stierf aan het kruis, werd begraven, maar de dood kon Hem niet vasthouden.’
Hij wees naar het scherm en sprak met een stem vol vreugde: ‘Hij is uit de dood opgewekt.’ Die boodschap landde bij de aanwezigen. Er kwam grote vreugde. Toen werd gevraagd of degenen die Christus wilden ontvangen, naar voren wilden komen, stonden alle duizend mensen op en werd Hij hun Redder en Heere. Dat was een ‘heilige’ nacht. Alle aanwezigen hadden het gevoel dat door de Heere Jezus de hemel even de aarde raakte.
Bron: Campus Crusade for Christ
Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.
Dirk van Genderen
CRU – Guy Gerrard
04-01-2020
Evangelisatie
https://www.dirkvangenderen.nl
