Schrijver Dikkon Eberhart vond na een jarenlange zoektocht uiteindelijk de Heere Jezus. Hij groeide op in de Episcopaalse Kerk en ging theologie studeren op het seminarie in Berkeley, Californië. Hij geloofde wel dat God bestond, maar persoonlijk betekende het weinig voor hem.
Dikkon trouwde met een Joodse vrouw. Zij was een atheïst, haar familie was seculier. Negen maanden later werd hun eerste dochtertje geboren. Dat had een grote impact op zijn vrouw. Ze brak met het atheïsme en geloofde vanaf dat moment dat er een God moest zijn. Ze werd weer bewust Joods.
‘Papa, ik weet zeker dat God bestaat’
Vijf jaar later gebeurde er iets bijzonders. Dikkon’s dochter zei opeens tegen hem: ‘Papa, ik weet zeker dat God bestaat.’
Ze keer naar een boom en zei: ‘Je kunt God niet zien. Hij is als de wind. Je kunt de wind ook niet zien, maar de wind laat de bladeren bewegen. Zo kun je ook God niet zien, maar Hij is er wel, Hij werkt in en door mensen.’
‘Ik was trots dat mijn dochter zo diep doordacht, tot ze vroeg: “Papa, wat geloven wij eigenlijk? Mama is een kind van Joden, u van christenen, maar wat ben ik?” Ondanks mijn drie theologische graden en mijn baan op het seminarie, had ik geen antwoord op haar vraag.
Omdat mijn vrouw Joods is, zijn ook al mijn vier kinderen Joods. Ik voelde mij verbonden met het Oude Testament, maar met het Nieuwe Testament had ik niets.
We besloten toen onze kinderen Joods op te voeden. Niet streng, maar reform, soort liberaal. Ik steunde dit, hoewel ik me een buitenstaander bleef voelen, al leidde ik wel de gebeden tijdens onze wekelijkse sabbatvieringen.’
Toen gebeurde er iets bijzonders. Tijdens een bijeenkomst op de avond van Yom Kippoer, was het alsof Dikkon de stem van God hoorde: ‘Als je tot Mij wilt komen, Mijn deur staat open voor jou.’
Hij keek naar zijn vrouw en kinderen. Niemand van hen had die stem gehoord. Ik was ervan overtuigd dat ik ook Joods moest worden. Drie jaar later was mijn bekering tot het jodendom compleet.’
Er gingen 25 jaren voorbij. De kinderen groeiden op in het judaïsme en gingen hun eigen weg. ‘We verhuisden en na enige tijd kwam er een nieuwe, orthodoxe rabbi in onze stad wonen. We werden bevriend met zijn familie en bezochten af en toe ook de synagoge. We begonnen kosher te koken, strikt de sabbat en andere Torah regels te houden.’
Nieuwe ontdekkingen
Er gebeurde weer iets opmerkelijks. Vlakbij hun huis ging een kleine baptistengemeente van start. ‘Onze buren nodigden ons uit eens een dienst bij te wonen. Ze leken bezorgd te zijn over het welzijn van onze ziel.
Toch bleven we nog een jaar strikt volgens de Torah leven, wat leidde tot een soort isolatie met de buren.
Maar op een zondag stak ik de weg over om een dienst bij te wonen in die Baptistengemeente. Ik was verbaasd dat de voorganger, die sprak over Timotheüs verwijzingen maakte naar het Oude Testament en de juiste Hebreeuwse nuanceringen aanbracht. Ik kreeg contact met hem, elke week deden we samen Bijbelstudie. Mijn vrouw ging regelmatig naar de vrouwenbijbelstudie van die kerk.
We begonnen boeken te lezen over het christelijke geloof en waren verbaasd over alle nieuwe ontdekkingen die we deden. Het was voor ons totaal nieuw dat Jezus Christus volledig mens was en tegelijk volledig God. Ik ging de betekenis zien van Pasen. We ontdekten dat onze op de Torah gebaseerde levens geestelijk dood waren.’
‘Deze geestelijke ontdekkingstocht duurde negen maanden. Toen werd ik door Gods genade wederom geboren en mocht ik mijn leven geven, toewijden aan de Heere Jezus. Drie maanden later kwam ook mijn vrouw tot geloof in Hem en kort daarna onze twee jongste kinderen.’
Bron: Christianity Today
Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.
Dirk van Genderen
Videostill – Youtube
19-01-2020
Evangelisatie
https://www.dirkvangenderen.nl
