Vijf jaar lang is de Africa Mercy hun thuis geweest. Bernard en Janetta van den Bosch stapten deze zomer de loopplank van de Africa Mercy voor de laatste keer af om hun leven in Nederland weer op te gaan bouwen. Bernard neemt afscheid van zijn rol als managing director, Janetta van die van pastoraal medewerker.
Twee van hun drie zonen vertrokken al eerder van het schip om in Nederland te gaan studeren, de derde gaat straks voor het eerst in Nederland naar school. Wat hebben deze vijf jaren hen gebracht en geleerd? En wat gaan ze het meeste missen van het leven aan boord? Een interview met twee doorgewinterde Mercy Ships-vrijwilligers.
Hoe is het voor jullie om weer in Nederland te zijn, na 5 jaar op de Africa Mercy? Hoe kom je dan thuis?
Bernard: ‘Tja, is het wel thuis? Zo voelt het nog niet echt. Het schip was ons thuis, en elke zomer kwamen we op verlof in Nederland. Zo voelt het momenteel ook nog, we kunnen uitslapen en bijkomen, maar tegelijkertijd moet er ook veel geregeld worden om ons weer in Nederland te vestigen. Wat in het begin ook gek voelde, is het ontbreken van coronaregels hier. Op de Africa Mercy doen we er natuurlijk alles aan om onze patiënten geen risico te laten lopen, dus dragen we overal nog mondmaskers. Ik voelde me in Nederland eerst bijna schuldig om zonder mondkapje rond te lopen.’
Janetta vult aan: ‘Ik geniet erg van de vrijheid die ik nu heb. Lekker op de fiets overal naar toe, zelf boodschappen doen, zelf eten koken, heerlijk! En als je hier dan weer overal komt, merk je dat we ook ontwikkelingen gemist hebben in die 5 jaar. De voordeelpasjes van winkels zijn nu allemaal digitaal bijvoorbeeld, en reizen doe je met de OV-chipkaart. Ik merk daaraan dat ik echt in 2 werelden leef: in sommige dingen ben ik wel Nederlander, maar in andere dingen totaal niet. Ik ben geen onderdeel van de samenleving hier, daar moet ik echt weer inkomen.’
Bernard, lachend: ‘Dat naïeve, dat je in een land woont en geen idee hebt hoe alles werkt is ook wel fijn ergens. Dat hebben we zowel in Afrika als nu hier.’
Dat leven in twee werelden, heeft dat ook schaduwkanten?
Janetta: ‘We zijn gewend om iets achter te laten en dan een nieuwe fase in te gaan. De afgelopen 16 jaar hebben we heel goed leren schakelen. En we zijn de 2 werelden juist erg gaan waarderen! Ik zie dat God ons nu langzaam heeft voorbereid om weer terug naar Nederland te gaan, om hier weer de mooie dingen te gaan zien. Hij heeft ons langzaam losgemaakt en voorbereid om terug te komen. Dat is een natuurlijk proces waarin God helpt en stuurt, dat gaat heel vloeiend.’
Bernard: ‘Sommige mensen zeggen: je gaat het moeilijk krijgen in Nederland, voor elk jaar dat je weg bent kost het je meerdere maanden om weer terug te komen. Daar geloof ik niks van, zo werkt het bij ons niet. Wij nemen het leven zoals het is, we sluiten nu een hoofdstuk af en beginnen een nieuw. Het perspectief voor een baan in Nederland is goed, we vonden snel een huis en ook een school voor onze jongste zoon. Dat alles dan zo op z’n plek valt geeft veel vertrouwen.’
Janetta: ‘God heeft overal een plan voor je, en geeft je ervaringen waar je weer verder mee kunt. In Nederland ben je net zo goed geroepen als op de schepen. Het zal wel een zoektocht voor ons zijn hoe we de roeping van God in Nederland vormgeven, daar willen we echt de tijd voor nemen.’
Lees het hele interview op de website www.mercyships.nl
Mercy Ships
Mercy Ships Holland
10-09-2022
Hulpverlening
https://www.mercyships.com
