Samad (20) uit India raakte door lepra zijn gevoel in zijn hand kwijt. Funest als je bij je vader in de meubelzaak werkt. Zijn vingers gingen vervolgens krom staan en hij ontwikkelde een klauwhand. Hij kon niets meer vastpakken. Een lokale arts verwees hem naar een lepraziekenhuis van Leprazending, maar de zaak van zijn vader overnemen kon hij wel vergeten. Nu volgt hij de vaktraining techniek waardoor het beroep als treinmachinist binnen handbereik komt. Het is voor Samad een droom die uitkomt.
Samad is een stoere, goedlachse jongen en is trots dat er aan hem vragen worden gesteld. Zijn leerkracht klopt hem op zijn schouder. Zelfverzekerd kijkt hij de wereld in.
Kwaal
Samad was meubelmaker en hielp zijn vader in de meubelzaak. Dat ging op een gegeven moment niet meer omdat zijn hand niet meer wilde meewerken. Na zes maanden met zijn hand getobd te hebben, merkte hij dat de gevoelloosheid niet over ging, maar dat de kwaal steeds erger werd. Hij raakte zijn grip kwijt, en kon niets meer vastpakken omdat hij zijn hand niet meer kon opendoen.
Op een dag ging hij naar de dokter om te vragen wat er met hem aan de hand was. De lokale dokter adviseerde hem om naar het lepraziekenhuis van de internationale organisatie Leprazending te gaan. Hem werd verteld dat daar specialisten zijn die veel verstand hebben van de behandeling van lepra en andere huidziekten.
Trouwen
In ons ziekenhuis hoorde hij het vreselijke nieuws dat hij lepra had. Hij schrok enorm en piekerde veel over zijn toekomst. Was hij dadelijk wel in staat om te werken? En zou iemand nu wel met hem willen trouwen?
Samad
Door giften kreeg hij gratis medicijnen tegen de lepra. Na 24 uur zou de ziekte niet meer besmettelijk zijn. Hij moest de medicijnen wel minstens een half jaar blijven slikken zodat de leprabacterie – die ervoor zorgt dat zijn oppervlakkige zenuwstelsel werd aangetast – volledig werd gedood. Ook kreeg hij gratis een operatie aangeboden zodat hij zijn hand weer zou kunnen openmaken en sluiten. Zijn ouders hadden zo’n operatie nooit kunnen betalen.
Minder noodzakelijk
Hij was ontzettend blij dat hij zijn hand weer kon gebruiken. Hij laat zijn hand zien. In het lepraziekenhuis wezen medewerkers op de herstel- en vaktraining van Leprazending. Hij had altijd al treinmachinist willen worden, dus hij greep deze kans met beide handen aan. Als meubelmaker moeten je handen op volledige sterkte zijn, maar als machinist is dat minder noodzakelijk. Zonder deze opleiding had zijn toekomst er een stuk problematischer uitgezien. Hij was erg blij dat hij op de opleiding werd aangenomen. Rond juni 2019 is zijn training afgerond, en mag hij aan het werk.
Samad vindt dat TLM geweldig werk doet. Het zou volgens hem vreselijk zijn geweest als er geen lepraziekenhuis was geweest om hem te helpen. Hij heeft het idee dat TLM hem sterker heeft gemaakt, en zelfvertrouwen heeft gegeven. Vol hoop lacht de toekomst hem nu tegemoet. Want misschien komt zijn droom wel uit: treinmachinist worden.
Meer jongeren
We willen nog veel meer jongeren als Samad een nieuwe toekomst geven. Jongeren die vaak arm zijn en door discriminatie van leprapatiënten niet meer aan het werk komen. Door de kortlopende training van Leprazending wordt hun kans op werk enorm verhoogd. Helpt u mee?
Meer informatie: www.leprazending.nl
Auteur: Marlotte
Foto: Leprazending