Inmiddels is niet alleen de midzomer voorbij, maar ook de herfst. En dat betekent dat de graanoogst grotendeels klaar is en dat het laatste wat geoogst moet worden de laatste maïs is.
Terwijl de velden rijpen, de volle korenaren bewegen in de wind, nam ik me voor om weer eens graan op de stengel te fotograferen, en ik wilde vooral tarwe fotograferen! Want ik geloof dat tarwe ons christenen op een speciale manier herinnert aan onze Heere en Verlosser, Jezus Christus, en ons elk jaar opnieuw herinnert aan een heel belangrijke, zo niet de belangrijkste boodschap!
In de aarde
In Johannes 12:24-25, zegt Jezus tegen Zijn discipelen: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht. Wie zijn leven liefheeft, zal het verliezen, en wie zijn leven haat in deze wereld, zal het behouden tot het eeuwige leven.”
Fijn meel
De Heere Jezus gebruikte het beeld van tarwe omdat dit graan in de Bijbel als het meest waardevolle graan werd beschouwd: als zogenaamd “fijn meel” maakte het bijvoorbeeld deel uit van het graanoffer. Onze Heere gebruikt het beeld van deze kostbare graankorrel om Zijn discipelen nogmaals voor te bereiden op het feit dat het Zijn lot was om op deze aarde aan het kruis te sterven. Hij moest sterven omdat er geen andere weg naar onze verlossing was. Als Hij niet was gestorven en op de derde dag was opgestaan, zouden we allemaal eeuwig verloren zijn!
De Heere Jezus gebruikt hier een beeld dat werkelijk iedereen zou kunnen begrijpen: Een zaadje dat niet gezaaid wordt, ontkiemt, opgroeit, bloeit en uiteindelijk vrucht draagt, blijft eigenlijk alleen achter – als een enkel, nutteloos zaadje. Vandaag de dag, wanneer het zaad van een moderne, hoogproductieve tarwesoort ontkiemt, ontwikkelt dit ene zaad zich tot meerdere stengels en daarop tussen de 45 en 50 korrels opbrengst in elke aar!
Veel vrucht
De Heere Jezus spreekt over de tarwekorrel die zou sterven en “veel vrucht” zou dragen. En ik hoop dat mijn lezers mij toestaan om de vergelijking te maken dat wanneer we over een tarweveld kijken, we eraan herinnerd worden wat het betekent om “veel vrucht” te dragen.
Vroeger lazen we deze verzen vaak bij het Avondmaal, en terwijl ik dit schrijf ben ik ontroerd door de gedachte of we niet te vaak als vanzelfsprekend beschouwen dat de Heere Jezus aan het kruis van Golgotha stierf voor onze schuld en zonde?
Onze Redder
Zijn we ons er eigenlijk wel altijd van bewust dat onze Heere en Redder enerzijds God van eeuwigheid was en anderzijds tegelijkertijd een mens, net als wij? Die wist wat angst was en die blootstond aan verleidingen zoals wij die waarschijnlijk nooit zullen ervaren? Het leven en sterven van onze Heere Jezus was geen wandeling in het park, want “Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden.” – dat kunnen we lezen in Hebreeën 5 vers 8.
Geen uitzondering
Er werd geen uitzondering gemaakt voor de Heere Jezus, “hoewel Hij de Zoon (van God) was”, op deze aarde – daarom kende Hij honger en vermoeidheid zoals wij, verzoekingen zoals wij, angst zoals wij, ervoer Hij pijn zoals wij.
Misschien hebben sommige lezers zich inmiddels achter de oren gekrabd en denken ze: “Ja, maar wat doet het begin van vers 25 hier in deze context?”
Nou, laat ik het zo zeggen: als Petrus zijn Heere en Meester met zijn zwaard probeert te verdedigen tegen de soldaten in de hof van Getsemane, zegt onze Heere deze veelbetekenende woorden tegen hem en de andere discipelen: “Of denken jullie dat ik mijn Vader niet zou kunnen vragen en dat hij mij niet onmiddellijk meer dan twaalf legioenen engelen zou sturen om te helpen? Maar hoe moeten dan de Schriften vervuld worden, dat het zo moet geschieden?” (Mattheüs 26:53-54) De twaalf legioenen engelen bleven in de hemel, maar een engel kwam uit de hemel en had onze Heere gesterkt in Zijn onvoorstelbare strijd, in Zijn onvoorstelbare angst. Want onze Heere Jezus wist wat Hem te wachten stond en wat het zou betekenen om uiteindelijk door God verlaten te worden.
De volmaakte Graankorrel
Omdat Jezus Christus, onze Verlosser, Zijn leven niet meer liefhad dan al het andere, omdat het Zijn leven was om de wil van Zijn Vader te vervullen, daarom kon alleen Hij die unieke Graankorrel worden die zo onbegrijpelijk veel vrucht droeg. Tot eer van God, Zijn en nu ook onze hemelse Vader.
Laten we daarom, wanneer we een wuivend tarweveld zien, met dankbaarheid en aanbidding denken aan deze Ene, volmaakte Graankorrel!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor christelijknieuws.nl schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedachten uit de Bijbel. Vertaling artikel: redactie christelijknieuws.nl
