Sean Cheng werd geboren in het zuidwesten van China, in het Tibetaanse autonome gebied van de provincie Cichuan. Al een paar dagen na zijn geboorte werd Sean Cheng naar Chengdu, de hoofdstad van de provincie, gestuurd. Daar werden hij en zijn zus opgevoed door hun grootmoeder, terwijl zijn ouders, allebei arts, door de Communistische Partij naar het Tibetaanse platteland waren gestuurd, waar er voor kinderen geen goed onderwijs beschikbaar was.
Toen hij 16 was – in de jaren tachtig – ging hij naar de Fudan Universiteit om er scheikunde te studeren. In die tijd waren de Chinese universiteiten behoorlijk liberaal. Hij begon een aversie te ontwikkelen tegen de indoctrinatie door de communistische ideologie. ‘Ik geloofde nergens in, in welke religie dan ook.’
Chengdu
Na zijn afstuderen ging Sean terug naar Chengdu om er te gaan werken in een onderzoeksinstituut. Van binnen was hij diep ongelukkig. Hij kon geen antwoorden vinden op de vragen in zijn hart en besloot China te verlaten en in Amerika zijn masterstudie te doen.
Contact met Engelse christenen
Ondertussen begon hij zich te verdiepen in filosofie en religie. In die tijd raakte hij bevriend met een paar Engelse christenen. Om wat extra geld te verdienen, ging hij in 1990 als tolk mee met een Brits expeditieteam naar de bron van de Yangtze-rivier in Tibetaans gebied. Van de 30 teamleden waren er 27 christen. Ze gingen met hovercrafts stroomopwaarts om liefdadigheidswerk te doen in afgelegen dorpen.
Ik werd geraakt
‘We reisden over gevaarlijke wegen en trotseerden sneeuwstormen, modderstromen en andere moeilijkheden. Ik zag hoe de Britse christenen baden als ze met tegenspoed te maken kregen en hoe ze God met vreugde aanbaden, terwijl ze in hun tent gitaarliederen zongen. En ik werd geraakt door hun oprechte en onbaatzuchtige liefde voor het Tibetaanse volk. Ik merkte dat ik naar hun soort leven en geloof begon te verlangen.’
Slechts 42 dollar op zak
In de zomer van 1992 arriveerde Sean in Amerika, met slechts 42 dollar op zak. Dat was al zijn spaargeld. Een familielid had zijn vliegticket betaald. ‘Ik was klaar voor de Amerikaanse droom, maar ik vond de verlossing in Christus. Ik sloot me aan bij een Chinese Bijbelstudiegroep van de universiteit en werd kort daarna christen.
In het begin debatteerde ik vaak met christenen over schepping en evolutie. Toch werd ik steeds meer geraakt door de christelijke naastenliefde die deze vrienden mij toonden. Dat was zo anders dan het ‘wij moeten onze vijand haten’ van mijn communistische opvoeding. Ik besefte dat hun opofferende liefde voortkwam uit hun geloof in God.’
‘Ik had verlossing nodig’
Sean vertelt verder: ‘Ik begon steeds meer haat en duisternis in mijn hart te ontdekken en wist dat ik verlossing nodig had. Op een zondag in oktober 1992 zat ik in de Tuscaloosa First Baptist Church. De dominee preekte over het kruis van Christus en over Gods liefde. Ik was tot tranen geroerd. Toen de dominee vroeg of er iemand in Christus wilde gaan geloven, stond ik op en liep ik naar de preekstoel. Daar bad de dominee met mij en twee maanden later werd ik in die kerk gedoopt.’
Voor zijn werk verhuisde hij naar Maryland. Inmiddels was hij actief geworden in enkele plaatselijke Chinese kerken. In die tijd begon hij op het toen nog primitieve Chinese internet zijn eerste stukken te publiceren over het christelijke geloof, waarmee hij één van de eerste christelijke Chinese apologeten op internet werd.
In 1996 werd hij één van de eerste vrijwilligers voor de organisatie ‘Chinese Christian Internet Mission’. Toen was het nog volop mogelijk om evangeliserend materiaal op het Chinese internet te plaatsen. Hij begon ook met zijn persoonlijke gospelwebsite ‘Jidian’s Links’. Jidian is zijn persoonlijke pseudoniem en betekent Gideon. Hij had veel dialogen met invloedrijke Chinese intellectuelen. In een officieel tijdschriftartikel van de Chinese Communistische Jeugdliga werd hij zelfs één van de meest invloedrijke internetmissionarissen van China genoemd.
Overheidscensuur
In 2011 werd hij fulltime christelijk werker bij de Chinese mediazendingsorganisatie ‘Overseas Campus Ministries’ (OCM), gevestigd in California. Hij werd er directeur van de afdeling Evangelisatie en hoofdredacteur van de tijdschriften en de mediaplatforms.
Sinds 2018 is de communistische censuur steeds verder aangescherpt door China, zodat het nu veel moeilijker is om China met het Evangelie te bereiken. Toch krijgt hij nog regelmatig berichten van Chinese christenen die hem vertellen dat ze ooit door zijn internetbediening tot geloof zijn gekomen.
Door Zijn hand leidt Hij mij
Momenteel richt Sean Cheng zich fulltime op het dienen van de Chinese kerken en christenen in de diaspora, buiten China. Zijn leven overziende, merkt hij op: ‘Ik ben er meer dan ooit van overtuigd dat ik niets heb om op te roemen, behalve op Gods genade. Hij werkte in mijn hart toen ik het moeilijk had in China. Hij leidde me naar internet, naar apologetiek, naar missies, op Zijn tijd. Mijn levensreis was vol van Zijn bescherming en voorzienigheid. Zoals een lied het zo mooi zingt: “Door Zijn hand leidt Hij mij”.’
Bron: Christianity Today
Vertaling: Dirk van Genderen
Beeld: © Sean Cheng
Web: www.dirkvangenderen.nl
