‘Noord-Koreaanse vluchtelingen zijn niet zozeer bang dat de overheid hen volgt in het land waar ze nu wonen. Ze zijn vooral bezorgd over hun familie en vrienden die nog in Noord-Korea wonen. Ze vrezen dat hun geliefden gestraft worden, omdat zij gevlucht zijn. Dat is een voortdurende zorg die deze mensen bij zich dragen. Het is de voornaamste reden dat Noord-Koreanen niet graag met je in gesprek gaan.’ Dat vertelt Nam-Kyu (niet zijn echte naam), voorganger en TWR-presentator in Zuid-Korea.
Ondanks de zorgen om haar familie en vrienden, was de Noord-Koreaanse Sunhee (niet haar echte naam) bereid medewerkers van TWR Nederland te woord te staan toen zij in Zuid-Korea waren voor een bemoedigingsreis. Wat zij vertelde maakte diepe indruk en bevestigde hoe belangrijk het werk van TWR is. Evangelisatie via de radio is een van de weinige manieren om hoop te brengen in dit land waar God voor de meesten hooguit een concept is. Hieronder leest u haar verhaal.
Gevlucht
‘In de tijd van de grote hongersnood, in 1997, woonde ik in het grensgebied met China. Toen de nood steeds hoger werd, vluchtte ik de grens over om mijn familie te kunnen helpen. Via een tussenpersoon stuurde ik vanuit China geld en eten naar mijn gezin. De tussenpersoon hield echter de helft van wat ik stuurde voor zichzelf.
In 2002 werd ik door de Chinese politie opgepakt en teruggestuurd naar Noord-Korea, waar ik gevangen werd gezet in een strafkamp. In China was ik eenzaam en daarom had ik aansluiting gezocht in een kerk, maar mijn leven veranderde pas diepgaand toen ik christenen in het strafkamp ontmoette. De verhalen van martelaren die trouw bleven ondanks hun lijden en de moed van een christelijke politieman die bereid was mij te helpen, hebben mijn geloof verdiept en versterkt.
Vrijgelaten
De hulp van de politieman en de gebeden van de christenen die ik in China had ontmoet, leidden tot een wonder: na elf maanden werd ik vrijgelaten. Normaal gesproken zou ik met mijn zaak zeker tien jaar in het strafkamp hebben gezeten! Ik bezocht mijn familie en getuigde krachtig dat mijn vrijlating te danken was aan God. Toen mijn moeder dat hoorde, vertelde ze dat mijn vader een christen was. Hij heeft het Evangelie diverse keren met mijn moeder gedeeld, maar zij geloofde het niet. Nu zei ze echter: “Als God jou kan redden uit die gevangenis, moet Hij wel echt zijn!”’
‘In codetaal vraag ik mijn familie naar christelijke programma’s te luisteren’
‘De tweede keer dat ik Noord-Korea ontvluchtte, ging ik naar Zuid-Korea waar ik actief werd in het kerkenwerk. Tegen onze kerkleden zeg ik altijd dat we niet alleen geld en voedsel, maar ook het Evangelie moeten delen met onze familie in Noord-Korea. Dat is een grote uitdaging. Soms krijg ik de kans via een tussenpersoon mijn familie te spreken. Dan vraag ik ze naar christelijke programma’s te luisteren. Als ik mijn zus een enkele keer via de telefoon kan spreken, weet ik dat we afgeluisterd worden. Ik kan daarom niet exact vertellen hoe we elkaar op de hoogte brengen, maar ik kan wel zeggen dat het mijn zus gelukt is me duidelijk te maken dat ze naar de programma’s van TWR luistert en dat ze in Jezus Christus gelooft!’
Onderdrukking en vervolging
Wereldwijd hebben veel luisteraars van TWR te maken met onderdrukking en vervolging. Dat geldt voor Noord-Korea, maar ook voor landen als Afghanistan, India, Mauritanië en Somalië. TWR bereikt hen via media vanuit Gods Woord met een hoopvolle boodschap. Helpt u mee?
Of stort uw gift o.v.v. Hoopvolle boodschap op: IBAN NL75 INGB 0000 7723 42.
Web: www.twr.nl
Beeld: © Henk-Jan Oudenampsen
Meehelpen: Een gift geven
