De opening van de Olympische Spelen in Parijs was dit weekend een ongekend schandalig spektakel. Op schermen overal in de wereld was een bij vlagen liederlijke vertoning te zien, die tot overmaat van ramp zelfs het christendom schoffeerde. Andere godsdiensten werden buiten schot gehouden. Alleen christenen kregen het ervan langs. Ophef volgde, maar wat kunnen en moeten wij als Bijbelvaste christenen daarmee?
Losbandig en tegen Gods wil
Het punt dat veruit de meeste aandacht krijgt in de openingsceremonie is de uitbeelding van het Laatste Avondmaal door lhtbi-ers, terwijl op de tafel voor hen een fruitschaal met daarop een acteur die Dionysius moest verbeelden te zien was, in dit geval verbeeld door een bijna naakte, blauw geverfde man die eruit zag als een verknipte smurf. Achter de tafel bevond zich een dikke, lesbische vrouw (zo de media weet te vermelden) die met haar handen een hartje maakte. Zij moest de Christus-figuur verbeelden en had een ring van licht om haar hoofd. De ‘discipelen’ bestonden uit drag-queens en andere extraverte types uit de lhbti-gemeenschap. Het beeld deed overduidelijk denken aan het bekende schilderij van het Avondmaal van DaVinci.
Terecht kritiek
Dit is alleen al schokkend genoeg. Terecht dat daar kritiek op is gekomen. Maar er is nog veel meer. Zo was er een scène waarin drie androgyne types in clowns-pakken zich opmaken om een trio te hebben. Ze omhelsden elkaar, liepen een trap op en bovengekomen streelden ze elkaars gezicht. Er was een act met een dansende baardvrouw/man, een bizar uitziende ruiter die door Parijs trok en een het beeld ‘Stier en hert’ van Paul Jouve was op een gegeven moment in beeld, wat op z’n minst de indruk wekte dat het ging om verwijzing naar de stiergod die we in Bijbelse verhalen zo vaak tegenkomen (denk aan het gouden kalf bij Mozes en Aäron in de woestijn).
Backlash
Het leverde de organisatie nogal wat kritiek op, nogmaals vooral de verbeelding van het Avondmaal. Dat kwam hen op stevig commentaar te staan uit verschillende delen van de wereld, want christenen van links tot rechts, en zelfs ook niet-christenen, reageerden. De organisatie probeerde de schade te beperken. Filmpjes van het gebeuren werden offline gehaald en van sociale media verwijderd, er kwam een persconferentie waarin werd uitgelegd dat mensen het verkeerd begrepen hadden. Het was nooit de bedoeling om christenen te beledigen of te schofferen, zo meldde men. En het beeld van de stierenkop van Jouve was enkel in beeld, omdat het daar altijd staat en Parijs zich presenteerde. En o ja, die vreemde ruiter was ook belangrijk voor Parijse en de Franse geschiedenis. Zij was of Jeanne d’Arc of de riviergodin van de Seine, afhankelijk van wie je erover sprak. Er volgde zelfs een soort van excuses, want er werden verontschuldigingen gemaakt als men personen gekwetst had. Dat was nogmaals nooit de bedoeling geweest.
Lhbti-groepen in Frankrijk daarentegen kozen voor de aanval: zij vonden de opening juist geslaagd. Geen gezeur verder. Punt. Een enkele Nederlandse dominee gaf aan dat hij het zo allemaal niet had opgevat en wees op de wellicht lange tenen van zijn medegelovigen.
Lees dit artikel verder op de website van Het Zoeklicht: Naar het artikel
Uitgave: Stichting Het Zoeklicht
Auteur: Roelof Ham
Web: www.zoeklicht.nl
Beeld: Zoeklicht TV
