Netanyahu: huidige situatie lijkt op het boek van Esther

Afgelopen dinsdag sprak de Israëlische premier Benjamin Netanyahu het Amerikaanse Congres toe. In buitengewoon krachtige bewoordingen waarschuwde hij tegen het gevaar van het huidige Iraanse regime, dat zo snel mogelijk in het bezit wil komen van nucleaire wapens. Zijn toespraak duurde 45 minuten, werd 36 keer onderbroken door applaus, wat 23 keer gepaard ging met staande ovaties.

Twee keer refereerde Netanyahu in zijn speech naar de Bijbel: één keer vergeleek hij de huidige situatie met het boek van Esther, door wie op het laatste nippertjes het volk werd gered – ook in Iran – en de andere verwijzing was naar Mozes, die het volk van Israel opriep sterk en moedig zijn.

Netanyahu benadrukte dat elke overeenkomst, waarbij de huidige sancties tegen Iran worden verlicht of verminderd, zal uitmonden in een nucleair bewapend Iran. Momenteel legt Amerika met andere grootmachten juist de laatste hand aan zo’n overeenkomst.

Volgens de Israëlische leider steunt het Iraanse bewind van Khamenei als enige land ter wereld het jihadisme, zelfs wereldwijd. Volgens Netanyahu zijn strikte sancties zeer effectief om Irans aspiraties naar nucleaire wapens te beteugelen en het regime te verzwakken.

Door deze toespraak van Netanyahu zijn de verhoudingen met Obama nog verder verslechterd. Ook in eigen land leverden de leiders van de oppositiepartijen forse kritiek op Netanyahu. Volgens hen zet hij de band met Amerika op het spel en is het een ultieme poging van Netanyahu om de meeste stemmen te vergaren tijdens de verkiezingen op 17 maart aanstaande.

Uit de Arabische wereld kwam verrassende steun van Netanyahu. In dagblad ‘Al Arabia’, dat nauwe banden heeft met het Saoedische bewind, werd in een hoofdredactioneel artikel de Israëlische leider geprezen. Hij is zich bewust van het gevaar van een nucleair Iran, in tegenstelling tot de Amerikaanse president Obama.

Het was opmerkelijk dat Netanyahu het Amerikaanse Congres toesprak, slechts enkele uren voordat het Purimfeest begon.

Het Purimfeest verwijst naar de geschiedenis van Mordechai en Esther. Door haar schoonheid was het Joodse meisje Esther (haar Hebreeuwse naam is Hadassa) aan het hof van koning Ahasveros terecht gekomen. Hij regeerde van India (het huidige Pakistan) tot aan Cusj (het huidige Noord-Soedan) aan toe. De troon van de koning stond in Susan, in het westen van Perzië. Deze stad heet nu Shush en ligt in het zuidwesten van het huidige Iran.

De koning was op zoek naar een nieuwe koningen, omdat zijn vrouw, koningin Vasti, weigerde naar hem toe te komen toen hij dat wenste. Uit verscheidene knappe meisjes, die allen nog maagd waren, koos hij Esther als de nieuwe koningin.

Op de burcht Susan was een oom van haar werkzaam, de Joodse man Mordechai. Omdat Esther geen vader of moeder meer had, had hij haar opgevoed. Hij was uit Jeruzalem weggevoerd met de ballingschap naar Babel door koning Nebukadnezar. De meeste Joodse ballingen woonden in het gebied van Susan.

Deze Mordechai had ontdekt dat Haman, die een zeer hoge positie aan het hof had, een plan beraamde om alle Joden te doden. Haman kreeg het voor elkaar dat de koning een wet ondertekende, waarin stond dat alle Joden moesten worden gedood, op één dag, de dertiende van de twaalfde maand, dat is de maand Adar.

Toen de Joden dit te weten kwamen, was er grote rouw bij hen, met vasten, geween en rouwklacht, zegt Esther 4:3.

Mordechai zei toen tegen Esther: ‘Beeld je niet in dat jij als enige van alle Joden zult ontkomen, omdat je in het huis van de koning bent. Want als je je in deze tijd in diep stilzwijgen hult, dan zal er vanuit een andere plaats verlichting en verlossing voor de Joden komen, maar jij en het huis van je vader zullen omkomen. En wie weet of jij niet juist voor een tijd als deze tot deze koninklijke waardigheid gekomen bent’ (Esther 4:13 en 14).

Het antwoord van Esther was helder: ‘Ga, verzamel alle Joden die zich in Susan bevinden, en vast voor mij: eet niet en drink niet, drie dagen lang, nacht en dag. Ook ikzelf zal zo vasten, samen met mijn dienaressen, en dan zal ik naar de koning gaan, want niet overeenkomstig de wet is. Als ik dan omkom, dan kom ik om’ (vers 16).

God gaf Esther genade in de ogen van de koning en moed en kracht om op ‘het juiste’ moment de koning op de hoogte te stellen van de plannen van Haman. Toen de koning het hoorde, werd hij woedend op Haman, die werd opgehangen aan de galg die hij voor Mordechai had opgericht.

Toen Esther de koning vervolgens smeekte het onheil tegen de Joden af te wenden, reikte hij haar zijn gouden scepter toe. Vervolgens werden brieven geschreven in de naam van koning Ahasveros met als inhoud dat de Joden zich mochten verzamelen om ‘op te komen voor hun leven en iedere macht die hen in het nauw zou brengen, uit welk volk of gewest ook, weg te vagen, te doden en om te brengen, met kleine kinderen en vrouwen en hun bezit te plunderen’ (Esther 8:11).

Eén dag kregen ze hier de tijd voor, de dertiende dag van de twaalfde maand, de maand Adar. Bij de Joden was er licht en blijdschap, vreugde en eer. Er staat zelfs dat velen uit het land Jood werden, omdat de angst voor de Joden op hen was gevallen (Esther 8:17). Het alsof God streed voor Zijn volk.

Niemand was tegen de Joden bestand, want angst voor de Joden was op de volken gevallen (Esther 9:2). Esther vroeg de koning om nog een dag extra voor de Joden in Susan om al hun vijanden te kunnen doden, die ze ook van hem kreeg. Zo werd het Joodse volk gered en in totaal werden 75.000 van hun vijanden gedood.

Mordechai stelde vast dat de Joden deze redding voortaan elk jaar zouden vieren, op de 14e en 15e van de maand Adar: het Purimfeest.

Ook de afgelopen week vierden Joden wereldwijd het Purimfeest. Ook nu staat het voortbestaan van Israel op het spel. Het is opmerkelijk dat Netanyahu juist nu, vlak voordat het Purimfeest begon, een uiterste poging deed het dreigende gevaar voor zijn volk af te wenden. Zal dat ook nu gebeuren, net als in de dagen van Esther?

Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.