Vandaag dinsdag 17 september, worden er in Israel voor de tweede keer in een jaar verkiezingen gehouden. Nadat het afgelopen voorjaar Likud-leider Benjamin Netanyahu niet gelukt was een meerderheidskabinet te vormen, bleef er geen andere mogelijkheid over.
In Israel valt het op dat er weinig animo voor de verkiezingen is. De opkomst zal laag blijven. Dat heeft alles te maken met een verkiezingsstrijd, waarin de leiders van de diverse partijen vaker negatief over de ander spraken dan dat ze met nieuwe en verfrissende standpunten kwamen die kiezers enthousiast maakten. Een uitzondering hierop was deze week de belofte van Netanyahu dat hij delen van de Westelijke Jordaanoever zal annexeren wanneer hij de nieuwe regering kan gaan leiden.
De strijd om de grootste partij gaat tussen Likud van premier Netanyahu en Blauw-Wit van oud-legerleider Benny Ganz. Of het veel verschil maakt wie de grootste wordt? Wellicht niet heel veel, maar een duidelijk verschil kan zijn dat Ganz niet met de ultra-orthodoxen zal optrekken, zoals Netanyahu wel doet. En juist de invloed van de ultraorthodoxe partijen maakt het moeilijk en soms onmogelijk voor Messiasbelijdende Joden om een definitieve verblijfsvergunning in Israel te krijgen.
Laten we deze verkiezingen opdragen in onze gebeden aan de Heere en Hem vragen het zo te leiden als het Zijn plan is. Het is in Zijn hand. Hij gaat Zijn weg met Zijn volk.
Te rooskleurig beeld van Israel?
Kan het zijn dat wij soms een te rooskleurig beeld hebben van Israel? Sommigen gaan zover dat ze alles wat Israel doet en wat Joden doen goedkeuren. Wie zich zo opstelt, moet het boek Richteren nog maar eens lezen, of de profeten, of wat de Heere Jezus zelf zegt tegen Joodse mensen die niet in Hem geloven.
Tegelijk mag, ja, moet het ons gebed zijn dat de Heere Zich ontfermt over Zijn volk, we mogen bidden om hun bekering en uitzien naar de dag dat heel Israel zalig zal worden.
De terugkeer van Joodse mensen van over de hele wereld plaatsen wij vaak in het kader van de vervulling van Gods belofte om Zijn volk terug te brengen van de einden van de aarde en hen te planten in hun eigen land.
Toch is het een moeilijke vraag wat je dan aan moet met de vele – vooral jonge Joden – die Israel verlaten en de wereld intrekken. Ze zien geen toekomst meer in hun eigen land, het lukt hun vaak niet om in Israel een huis te krijgen.
Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.
Dirk van Genderen
© Henk-Jan Oudenampsen
15-09-2019
Buitenland
https://www.dirkvangenderen.nl