De dood is onvermijdelijk en het is een taboe! Niemand praat er graag over, het geeft ons een ongemakkelijk gevoel omdat we zo onaangenaam herinnerd worden aan onze eigen eindigheid. Mensen die zonder God willen leven worden nooit moe om iedereen overal te verzekeren dat alles voorbij is als ze sterven!
De hoop dat alles voorbij is met de dood is ook merkbaar in de begrafeniscultuur – in ieder geval hier in Duitsland. Begrafenissen, die lange tijd gebruikelijk waren, worden minder vaak gehouden, terwijl crematies steeds vaker worden gekozen. De urn kan later anoniem begraven worden of op een begraafplaats, waar kleine plaquettes met de namen, geboortedatum en sterfdatum van de mensen die daar begraven zijn op gedenkzuilen worden geplaatst. Begrafenissen op zee of op een begraafplaats zijn ook in opkomst.
Echt voorgoed “weg”?
Officieel willen mensen die op deze manier begraven worden hun dierbaren niet opzadelen met de hogere kosten van begraven en grafonderhoud – maar is dat echt de enige reden? Zou er een andere, diepere reden achter kunnen zitten? Namelijk de wens dat een lijk dat gecremeerd wordt, waarvan de as wordt afgezonken in zee of begraven onder bomen, echt voorgoed en onherstelbaar “weg” is?
Pasen
Met Pasen gedenken we als christenen de dood van onze Heer Jezus op een speciale manier – alleen kunnen we zonder angst en ongemak aan Zijn dood denken, omdat we niet alleen aan Zijn dood denken, maar ook aan Zijn opstanding op de derde dag!
Goede Vrijdag
Op Goede Vrijdag gedenken we de plaatsvervangende dood van de Heer Jezus aan het kruis van Golgotha. Het was destijds een bewogen gebeurtenis in Jeruzalem: een luidruchtige menigte mensen verzamelde zich, die allemaal boos waren over de (schijnbare) bedrieger aan het kruis in het midden. Zijn wonderen waren niet vergeten – maar Zijn schijnbare machteloosheid op dat moment leek de Farizeeën en Schriftgeleerden te bevestigen dat de Man aan het kruis in het midden alleen maar een bedrieger kon zijn – maar zeker niet de Zoon van God.
Pikdonker
De menigte bespotte HEM – maar plotseling bleef hun geschreeuw in hun keel steken omdat het pikdonker werd op klaarlichte dag, en dat was nog niet alles: toen Jezus na drie uur met een luide schreeuw stierf aan het kruis, volgde er een aardbeving die zo krachtig was dat zelfs de rotsen daar uit elkaar werden gereten en de doden werden opgewekt!
Een onbetwistbaar feit
Dat Jezus werkelijk stierf is een onbetwistbaar feit, want er waren bepaalde tekenen van de dood op Hem! De Romeinse soldaten, goed bekend met de dood, braken Zijn benen niet omdat ze zagen dat Hij gestorven was, maar één van de soldaten stak zijn speer in het dode lichaam van de Here Jezus: “… en terstond kwam er bloed en water uit. En hij die het zag, getuigde, en zijn getuigenis is waar; en hij weet dat hij zegt wat waar is, opdat ook u gelooft.” (Johannes 19, 34 + 35)
Een tuin in de buurt
Het lichaam van de Heer Jezus werd begraven in een tuin in de buurt van de plaats van executie, waar een graf was “waar nog nooit iemand was gelegd”. (Johannes 19:41) Voor ieder normaal mens zou het verhaal hier tot een treurig einde zijn gekomen. Het graf was verzegeld met een grote steen – in menselijke termen was ontsnappen onmogelijk geworden.
Het graf is leeg!
Maar op de ochtend van de derde dag was er weer een enorme aardbeving, een engel verscheen en opende het graf, dat nu weer leeg was! Toen zei hij tegen de vrouwen die naar het graf waren gekomen: “Wees niet bang! Want ik weet dat jullie Jezus, de gekruisigde, zoeken. Hij is hier niet, want Hij is opgestaan uit de dood, zoals Hij gezegd heeft. Kom en zie de plaats waar Hij lag.” (Matteüs 28: 5 + 6) en Lucas meldt dat de engel nog een vraag stelt: “Waarom zoekt u de levenden bij de doden?” (Lucas 24, 5)
Een dubbele boodschap
De boodschap van Pasen is eigenlijk een dubbele boodschap: Jezus stierf aan het kruis als onze plaatsvervanger voor onze schuld en zonde – maar God wekte Hem op uit de dood op de derde dag! Jezus leeft en omdat Hij leeft, mogen ook wij leven – en voor altijd leven, als geliefde kinderen van God, in de directe aanwezigheid van God. Tot die tijd moeten we nog een beetje geduld hebben. Maar dat Jezus terug zal komen om Zijn kerk tot Zich te nemen is net zo zeker, zelfs zekerder dan het feit dat we allemaal op een dag moeten sterven. Laten we ernaar uitkijken, misschien is dit moment, waarop ons vaak zo zwakke geloof wordt vervangen door volmaakt zicht in het Vaderhuis, dichterbij dan we beseffen!
Lars Krüger
Lars Krüger woont samen met zijn vrouw in Duitsland en is een groot liefhebber van de natuur. Hij is actief in de plaatselijke evangelische gemeente. Regelmatig is Lars met zijn fotocamera te vinden in de natuurgebieden rond zijn woonplaats. Voor deze site schrijft hij over zijn belevenissen en ervaringen en trekt hij mooie parallellen met gedeelten uit de Bijbel. Vertaling: redactie christelijknieuws.nl
