Ik lag in de goot maar nu doe ik weer mee

Daniël: “Eigenlijk ben ik op een rare manier bij het Leger des Heils terechtgekomen. Ik moest er mijn taakstraf uitdienen. Achteraf gezien was dat helemaal geen straf. Het werk en de structuur waren precies wat ik nodig had. Net als de liefdevolle mensen die ik er ontmoette. Ik stond perplex dat ze me niet veroordeelden, maar als een gewoon mens behandelden. Terwijl ze wisten wat ik op m’n kerfstok had.”

In de jaren voor zijn veroordeling, was Daniël niet echt een lieverdje. Hij vertelt: “Vooral van mijn agressie heb ik spijt. Ik heb mensen pijn gedaan en bang gemaakt. Eén keer, tijdens een ruzie met mijn ex, ging het bijna fout. Haar nieuwe vriend riep dat hij zichzelf een betere vader voor mijn kinderen vond dan ik. Toen ik dat hoorde, sloegen bij mij de stoppen door. Ik weet niet hoe het zou zijn afgelopen als er niet iemand was geweest die me had tegengehouden.”

Eenzame kerst

“Het moeilijkste is dat hij een beetje gelijk heeft. Ik heb er niet altijd kunnen zijn voor mijn kinderen. Vooral niet in de periode dat ik verslaafd was aan van alles en nog wat. Een tijd mocht ik mijn schatten zelfs niet zien. Vreselijk. Op een keer mocht ik in het bijzijn van mijn ouders Sinterklaas vieren met ze. Het was gezellig en ik putte kracht uit die avond om mijn gebruik een paar dagen te beperken. Toch ging het daarna weer mis. De gedachte aan de eenzame kerstdagen die zouden komen, maakte me zo intens verdrietig dat ik besloot het op te geven. Ik nam een overdosis pillen en ben op bed gaan liggen.”

Structuur en dagritme

“Dat dieptepunt had ik nodig om te beslissen dat ik het echt anders wilde. Ik wilde weer een vader voor mijn kinderen zijn en dat is gelukt. Ik ben afgekickt en tot mijn grote geluk bij het Leger des Heils terechtgekomen. Die taakstraf zag ik al heel snel niet meer als een straf. Het is heel goed voor mij om structuur en dagritme te hebben. Zo voel ik me weer nuttig.”

Goede ideeën

Het gaat weer beter met Daniël. Hij is clean, ziet z’n kinderen weer op regelmatige basis, heeft een eigen woning en zelfs een prille liefde. Daniël: “Ik ben heel blij dat de mensen van het Leger blij zijn met het werk dat ik doe. Ze geven me echt de warmte die ik heel lang heb moeten missen. Ik krijg ook steeds meer ideeën. Laatst opperde ik om een stuk braakliggende grond van het Leger des Heils te gebruiken als moestuin. Dat gaan we waarschijnlijk gewoon doen. Mooi toch? Ik lag in de goot, maar nu doe ik weer mee.”