Jongvolwassenen met gescheiden ouders zijn een vergeten groep

Uit het afstudeeronderzoek van Laura en Renske, voormalig studenten van de Christelijke Hogeschool Ede (CHE), blijkt dat jongvolwassen (18-24) met gescheiden ouders, vaak kampen met problemen die ontstaan zijn vanuit de scheiding. Renske kan vanuit eigen ervaring beamen dat een scheiding doorwerkt in de verschillende leeftijdsfases.

Daarnaast krijgen nog aardig wat jongvolwassenen op deze leeftijd te maken met ouders die gaan scheiden. Voor deze groep is in de hulpverlening en maatschappij weinig aandacht en hierdoor zijn zij een ‘vergeten groep’.

Het onderzoek werd afgelopen jaar uitgevoerd op de CHE in opdracht van en in samenwerking met het Expertisecentrum Kind en Scheiding. Nelly Snels van het Expertisecentrum ontwikkelde een door de Universiteit van Utrecht effectief bewezen methodiek, namelijk KIES. Hierbij worden kinderen en jongeren in die te maken hebben met scheiding, geholpen. Zij droeg dit thema aan bij de studenten als onderbelichte groep met de vraag naar de behoeften van jongvolwassenen met gescheiden ouders. Zodoende hebben Laura en Renske zich hard gemaakt voor deze groep. Zij willen naar voren brengen hoe belangrijk het is om juist ook oog te hebben voor deze groep. Met dit onderzoek willen zij vooral de kansen die er zijn om deze groep te helpen, onderstrepen.

Opmerkelijk, waren de 96 respondenten die reageerden via de enquête of deelnamen aan het interview. Het duo had niet verwacht dat er zo veel jongvolwassenen waren die te maken hebben met een ouderlijke scheiding en hier meer over zouden willen spreken. Zeker niet gezien de identiteit en grootte van de hogeschool. Vooralsnog moet een jongvolwassene zelf zijn weg zien te vinden naar een huisarts, schoolpsycholoog of wijkteam met zijn problematiek. Om te ontdekken dat er dan geen specialistische hulp op het gebied van scheiding kan worden geboden. Hoe kan dat in Nederland, een land waarin sprake is van een uitgebreid hulpverleningsaanbod?

De studentes vinden het treurig dat er zodoende onvoldoende stil wordt gestaan bij de diverse dilemma’s waar deze jongvolwassen tegenaan lopen. Beseffen wij als medemensen en professionals hoe lastig het voor hen kan zijn om na te denken over het aangaan van een relatie, trouwen en ouderschap? Belangrijker nog, waar kunnen zij terecht met hun aarzelingen en vragen? Het zou mooi zijn als we met zijn allen een hand uitsteken naar hén. Om deze reden is er in het onderzoek aandacht geschonken aan wensen rondom begeleiding of hulpverlening…. Deze ondersteuning zou vooral laagdrempelig moeten zijn. Te denken valt aan de al bestaande lotgenotengroep ‘KIES’. Zo’n groep wordt al wel gegeven in het basis- en voortgezet onderwijs. Een wens van de studentes is om dit ook voor elkaar te krijgen op mbo’s, hbo’s en universiteiten. Ook is de gesprekspot ‘KIES voor Jou’ ontworpen. In deze gesprekspot zitten vragen en opdrachten om te praten over de verschillende problemen en lastige thema’s. De gespreksthema’s die opgenomen zijn, komen vanuit de jongvolwassenen zelf.

Uit het onderzoek blijkt het vooral belangrijk dat we ons allemaal bewust zijn van de impact van een scheiding. Ook op latere leeftijd en in een andere levensfase. Vanuit de naastenliefde zouden we meer naar elkaar om moeten kijken en op elkaar moeten letten. De jongvolwassenen zouden vaak meer willen praten over de (gevolgen van) de scheiding. Door meer tijd voor elkaar te maken en echt naar elkaar om te zien, kan ook al een groot gevoel van erkenning aan hen worden gegeven. Als maatschappij moeten we zorg voor elkaar dragen en elkaar een luisterend oor en steun bieden. Het Expertisecentrum Kind en Scheiding geeft vervolg aan het onderzoek in een samenwerking met Laura en Renske waarmee het aanbod ook voor begeleiders van studenten beschikbaar komt. Kijk voor vragen of hulp rondom een (ouderlijke) scheiding of meer informatie op www.kiesvoorhetkind.nl