De pleiter

Column – De geschiedenis, waarin Abraham bij God pleit voor de inwoners van Sodom, heeft mij altijd aangesproken. Keer op keer doet hij een beroep op de rechtvaardigheid van God en keer op keer willigt God zijn verzoek in. Maar op een gegeven moment stopt Abraham met pleiten. Heeft hij bij 10 rechtvaardigen ‘de ondergrens’ bereikt? Stel dat hij de vrijmoedigheid zou hebben gehad door te gaan met pleiten, wat zou het resultaat daarvan zijn geweest?

Stel dat

Stel dat Abraham de tekst uit Filippenzen 4:6 en 7 gekend zou hebben, waar staat “Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus.” Zou hij dan op grond van het woordje “alles” in deze tekst wellicht nog meer van God gevraagd durven hebben?

Stel dat

Stel dat wij een les zouden willen trekken uit deze gebeurtenis uit het leven van Abraham? Zou die les dan kunnen zijn dat wij onze Hemelse Vader nooit, maar dan ook nooit kunnen overvragen?

Nog verder dan dat

Ik wil deze column afsluiten met een heerlijke wetenschap. Daar waar wij stoppen gaat Christus verder. Ik doel hierbij op de woorden uit Romeinen 8:34: “Christus is het Die gestorven is, ja wat meer is, Die ook opgewekt is, Die ook aan de rechterhand van God is, Die ook voor ons pleit.” Waar het mij om gaat in dit vers heb ik vetgedrukt weergegeven. Ik herhaal het nog maar een keer: Waar wij mensen soms stoppen met pleiten (voor onszelf of anderen) gaat Christus verder. Wat een troostrijke gedachte.