Dorcas-medewerker Ruben: In een uur meer dan duizend vluchtelingen

Dorcas-medewerker Ruben is momenteel in Macedonië om uitgebreid te onderzoeken of en hoe Dorcas mensen kan helpen die vanuit Syrië zijn gevlucht. De vluchtelingenstroom is groot. Hij schrijft erover in een indrukwekkend verslag:

‘We hebben ze allemaal wel gezien: de beelden op tv van de vluchtelingen die de grens proberen over te steken tussen Griekenland en Macedonië bij Gevgelija. Gisteren was ik daar om te onderzoeken of Dorcas hulp kan bieden. We kwamen aan bij het treinstation in Gevgelija, waar het aardig rustig was. Er stond een trein die vol zat met vluchtelingen.

Nadat we ons aangemeld hadden bij de politie werden we onder politiebegeleiding naar het grensgebied gebracht. Na de chaos van vorige week op het treinstation heeft de Macedonische overheid een transitcentrum opgericht. Vanuit dit centrum worden de vluchtelingen zo snel mogelijk met bussen en treinen naar de grens met Servië gebracht.

Bij het centrum zagen we pas echt de omvang van de vluchtelingenstroom. Groep na groep stond te wachten om het centrum binnen te komen en de vluchtelingen bleven maar aan komen lopen vanuit de richting van de grens. In het uur dat we bij het centrum waren, kwamen er meer dan duizend vluchtelingen aan! Er was wat plek voor schaduw en het Rode Kruis gaf medische hulp, maar verder werd er weinig hulp geboden.

Vanuit het centrum zijn we richting de grens gelopen, de stroom vluchtelingen tegemoet. Onder hen zijn veel jongemannen maar ook veel families met kinderen en baby’s. De meeste vluchtelingen komen uit Syrië. Gisteren was het 38 graden, dus voor kinderen en baby’s ligt uitdroging op de loer. Als jonge vader schoten de tranen in mijn ogen toen ik die kleine kinderen en baby’s zag die het duidelijk erg zwaar hadden. Dan komt het ineens erg dichtbij. Een veilige plek om je kinderen op te laten groeien is toch wat elke vader en moeder willen. Dat je daar dan zo’n lange en gevaarlijke tocht voor moet ondernemen is schrijnend. Op een gegeven moment klampte een huilende vader met twee kinderen zich aan mij vast. Hij was zijn vrouw en andere kinderen kwijt; zij mochten de grens nog niet over. Radeloos vroeg hij of ik iets kon doen voor hem. Dit soort ervaringen zijn heftig, maar daarnaast ook ontzettend motiverend. Ik hoop dat dit verhaal jullie ook motiveert om in actie te blijven voor alle vluchtelingen en armen in onze projecten!