Amir Tsarfati: Shalom uit Israël! Na een lang verblijf in de Verenigde Staten ben ik eindelijk weer thuis. Het was een prachtig weerzien met mijn familie – zowel die bij mij thuis als die bij CONNECT. Telkens als ik het land verlaat, laat ik biddend mijn vrouw en kinderen achter in de handen van God. In Zijn genade heeft Hij hen altijd beschermd.
Toen ik voor het eerst vergelijkingen maakte tussen de slachting van 7 oktober en de Holocaust, zeiden sommige mensen: ‘Overdreven!’ Ik stelde de marteling en verkrachting en bruutheden van die gruwelijke dag in 2023 gelijk aan wat er gebeurde in het Derde Rijk, maar er waren mensen die me ervan beschuldigden dingen uit te vergroten om meer lezers te trekken.
Toen, afgelopen zaterdag, werden de uitgemergelde Ohad Ben Ami (56), Eli Sharabi (52) en Or Levy (34) op een Palestijns podium gezet, gedwongen om anti-Israël-verklaringen voor te lezen, en vervolgens naar hun vrijheid gesleept. Er circuleerden foto’s van deze mannen van vóór en ná hun gevangenschap, en vaak werden hun uitgehongerde lichamen vergeleken met die van overlevenden van de Duitse vernietigingskampen. Mijn hoop is dat sommige ontkenners eindelijk zullen zeggen: ‘Ja, nú snap ik het.’ De enige verschillen tussen Hamas en de nazi’s zijn tijd en locatie.
Een diepgaand effect
Er was één persoon op wie deze foto’s een diepgaand effect hadden, en dat was de Amerikaanse president Donald Trump. Hij had al moeite met de overeenkomst van ‘een paar gijzelaars per keer’, maar toen hij Ami, Sharabi en Levy zag, hield hij zich niet meer in. Trump eiste dat Hamas alle overgebleven gijzelaars zal vrijlaten tegen aanstaande zaterdagmiddag of anders ‘zal de hel losbreken’. Ik ben zo dankbaar voor deze uitspraak, want Hamas heeft spelletjes gespeeld met de 59 overgebleven gijzelaars. Het Israëlische kabinet erkent dit ook en heeft gestemd om het dreigement van Trump te bevestigen. Een hoge Hamasfunctionaris, Sami Abu Zuhri, heeft Al Jazeera verteld dat ze vasthouden aan de oorspronkelijke overeenkomst en dat ze de gijzelaars zaterdag niet zullen vrijlaten. Dit kan een heel interessant weekend worden. Maar waarschijnlijk wordt het dat niet.
Schuldgevoel
Helaas denk ik dat Israël er nog steeds voor zal kiezen om het schandelijke staakt-het-vuren door te zetten. Waarom? Het schuldgevoel van onze natie en haar leiders wat betreft de gijzelaars, en de plicht om zo veel mogelijk van hen vrij te krijgen zolang ze nog leven, overtroeft alle andere overwegingen. Hamas kent deze zeer gevoelige plek en dat is precies de reden waarom er zo veel onschuldige burgers werden ontvoerd op 7 oktober. Dit is hun winnende kaart. Ze weten dat ze onze politieke en militaire leiders onder druk kunnen zetten omdat voor het Joodse volk het leven heilig is.
Wat gaat er zaterdag gebeuren?
Dus als je me vraagt wat er volgens mij deze zaterdag om 12 uur gaat gebeuren, dan zeg ik: ‘Niets.’ De geplande vrijlating van gijzelaars in ruil voor buitensporige ‘humanitaire hulp’ en de vrijlating van terroristen uit onze gevangenissen zal doorgaan.
Zeg maar dag tegen Trumps ‘alle’, en adios tegen zijn ‘hel’! Een zakenman die aan de overkant van de oceaan in het Witte Huis zit, weet veel beter hoe hij Hamas moet aanpakken dan een groep zielige Israëlische generaals en politici. De terroristen van de wereld weten heel goed dat als het om Israëls gijzelaars gaat, onze leiders altijd de eersten zullen zijn die toegeven.
Het bewijs van de snelle capitulatie van Israël is al te zien in Gaza. Hamas is dronken van succes. Het staakt-het-vuren heeft de IDF uit de Netzarim-corridor verdreven, zodat Hamas nu vrij spel heeft om terug te trekken naar het noorden. Ondertussen zijn de ergste Hamas-gevangenen die door Israël werden vastgehouden naar huis gestuurd in ruil voor onschuldige gijzelaars, dus de terroristen hebben alles gekregen wat ze wilden. Ze zijn al begonnen met plannen maken en trainen voor de volgende 7 oktober-aanval.
De Trump-factor
Het enige element van deze hele vergelijking dat Hamas niet lijkt te begrijpen, is de Trump-factor. In tegenstelling tot andere politici zal hij zijn dreigementen uitvoeren. Als hij zegt dat hij de Palestijnen uit Gaza zal verwijderen, dan zal hij dat ook doen. Zijn plan om de regio volledig om te vormen tot een nieuwe Rivièra zal hij ongetwijfeld uitvoeren. En koning Abdullah II van Jordanië en president El-Sisi van Egypte leren langzaamaan dat wanneer Trump zegt dat hij verwacht dat ze de grenzen van hun landen openen voor een aantal Palestijnse nederzettingen in ruil voor de ruim miljard dollar aan hulp die Amerika hun kant op stuurt, ze maar beter de poorten kunnen openen. Op dit moment zeggen beide leiders dat ze nog steeds streven naar een tweestatenoplossing en Egypte heeft zelfs militaire brigades in de Sinaï en Rafah bevolen om in opperste staat van paraatheid te blijven voor oorlog. Dat verzet zal waarschijnlijk van korte duur zijn.
Netanyahu bezoekt de Verenigde Staten
Premier Benjamin Netanyahu heeft een zeer productief bezoek gebracht aan de Verenigde Staten. Tijdens zijn verblijf in Washington werd het wapenembargo opgeheven, werden de sancties tegen bepaalde kolonisten opgeheven, werd het voornemen om de Abraham-akkoorden uit te breiden bevestigd en werd het staakt-het-vuren in Libanon verlengd. De premier en de president stelden ook vast dat ze op één lijn zaten wat betreft de toekomst van Gaza, hoewel ik, zoals ik al zei, sterke twijfels heb over hoe er met de gijzelaars zal worden omgegaan. Vanwege de eer om de eerste buitenlandse hoogwaardigheidsbekleder te zijn die in de nieuwe termijn van de president werd ontvangen, overhandigde Netanyahu Trump een gouden pieper ter herinnering aan de briljante aanval tegen Hezbollah en andere Iraanse proxies.
De problemen voor Libanon
Zoals al gezegd, werd het staakt-het-vuren tussen Israël en Libanon verlengd. Het zal nu doorlopen tot na de Ramadan en Eid al-Fitr (29 maart). Dit betekent niet dat de IDF stilzit in Zuid-Libanon. Nog steeds wordt terroristische infrastructuur die in strijd is met de regels van het akkoord, door het Israëlische leger vernietigd.
Er zijn nog twee probleemgebieden voor Libanon. Het eerste is de politieke structuur. De recente nationale verkiezingen waren een kans voor het volk om zich te bevrijden van de onderdrukkende inmenging van Iran in hun land. Helaas hebben ze die verknald. Vijf sjiieten werden verkozen in het parlement, van wie er twee lid zijn van Hezbollah. Zolang het volk radicalen in hun regering opneemt, zal hun hele systeem gecompromitteerd zijn. Nog gevaarlijker is echter de dreiging vanuit het noorden en oosten. De nieuwe soennitische Syrische regering en veel van haar soennitische burgers willen wraak voor de martelingen en moorden die de sjiitische Hezbollah op hen en hun geliefden heeft gepleegd. Een oorlog tussen een gemilitariseerd Syrië en een wankelend Libanon ligt zeker in het verschiet.
Iran voor een keuze gesteld
Toen Donald Trump de Iran-deal van Barack Obama afwees, kreeg hij veel kritiek. We zijn nu echter op een punt aanbeland waarop de deal zou zijn afgelopen en Iran vrij zou zijn om te doen wat het wil op het gebied van kernwapens. In plaats van nu van die vrijheid te genieten, staan ze nu voor een keuze: óf de VS en Israël vernietigen Irans nucleaire capaciteiten, óf ze doen het zelf. Trump biedt een deal aan waarbij de nucleaire faciliteiten van Iran grondig worden gecontroleerd. Alles wat verband blijkt te houden met het maken van kernwapens moet door Iran worden vernietigd. Waarom zou Iran akkoord gaan met zo’n deal? Omdat als ze het niet doen, de VS en/of Israël het wel zouden doen. En omdat niet duidelijk zou zijn wat voor energie bedoeld is en wat voor wapens, zou alles weg moeten. Dit is de harde, consistente ‘tot hier toe en niet verder ’strategie die men begrijpt in het Midden-Oosten. Als je onduidelijk bent en zwak overkomt, wordt er van je geprofiteerd. Als men echter begrijpt dat je je ‘of anders’ doorzet, word je misschien gehaat, maar wel gerespecteerd en wordt er naar je geluisterd. De keuze is duidelijk voor Iran. Er zijn al protesten tegen het regime in de straten van veel steden, en gisteren nog werden alle scholen, banken en regeringskantoren in Teheran gesloten om elektriciteit en gas te besparen. Ze zijn niet in staat om oorlog te voeren. Hun schrikbewind is ten einde.
Vrede tussen Rusland en Oekraïene?
President Trump sprak gisteren afzonderlijk met zowel de Russische president Vladimir Poetin als de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy. Alle drie waren ze het erover eens dat vrede gewenst is. Althans, ze spraken de woorden uit. Je weet het maar nooit met Poetin, want hij is niet echt te vertrouwen. Bovendien heeft deze oorlog voor hem een ideologisch element waarin hij de historische noodzaak ziet van de hereniging van de twee landen in een Groot Rusland. Zelenskyy is ook moeilijk te peilen. Als benadeelde partij denkt hij aan wraak en zijn leger boekt in bepaalde gebieden vooruitgang. Laten we bidden dat er vrede komt in de regio. Betrouwbare cijfers zijn moeilijk te vinden, maar volgens schattingen zijn er honderdduizend tot een half miljoen soldaten en burgers gedood in deze ‘speciale militaire operatie’ van Poetin.
USAID
Ik ben geen Amerikaan, dus ik wil niet diep op het USAID-schandaal ingaan. Het is niet mijn land; het zijn niet mijn zaken. Ik wil alleen dit zeggen: wat ik over USAID heb gelezen, wijst erop dat de manier waarop het zijn geld heeft gebruikt een macrokosmos is van alles wat verkeerd is in cultuur, media, internationale betrekkingen en politiek. Het is echt verschrikkelijk. Als je een grondig artikel over dit onderwerp kunt vinden dat gepubliceerd is in een nieuwsbron die nooit geld heeft ontvangen van USAID, dan is dat zeker de moeite waard om te lezen.
Wie zet de eerste stap?
Op dit moment lijkt het erop dat Hamas ‘het spel van de angsthaas’ speelt met Israël en de Verenigde Staten: iemand moet de eerste stap zetten, maar wie de eerste stap zet heeft verloren. Ik ben benieuwd wie als eerste zwicht, als dat al gebeurt. Als niemand dat doet, zou het kunnen leiden tot een gewelddadige botsing met de overgebleven gijzelaars als eerste slachtoffers. Bid alsjeblieft voor hun bescherming in de komende dagen. Zoals duidelijk te zien was aan de drie mannen die deze week werden vrijgelaten, is het lot van de gijzelaars vreselijk zwaar. Vraag om Gods genade dat ze naar huis mogen komen.
Steun en gebed voor ons werk
Bedankt dat jullie zo trouw voor ons werk bidden en het financieel steunen. Het is zo mooi om te zien hoe de Heer op wonderlijke manieren aan het werk is.
In de verwachting van Zijn komst,
Amir Tsarfati
Amir Tsarfati is een geboren Israëli en voormalig majoor in het Israëlisch leger (IDF). Hij is de oprichter en directeur van Behold Israel. Dit is een non-profitorganisatie die Bijbels onderwijs geeft door middel van rondleidingen, conferenties en social media, en vanuit een Bijbels en profetisch gezichtspunt nieuws en informatie over Israël biedt.
Lees meer op de website van Amir Tsarfati: beholdisrael.org
Deze nieuwsbrief is vertaald door de redactie van ChristelijkNieuws vanuit de mail van Amir van donderdag 13 februari 2025. Foto: Videostill Youtube
Meer berichten van Amir Tsarfati zijn te vinden op:
YouTube: www.youtube.com
Telegram: t.me/beholdisraelchannel
Facebook: facebook.com/beholdisrael
Instagram: instagram.com/amir.tsarfati
X / Twitter: x.com/beholdisrael
