We zijn bijna ongemerkt het jaar 2013 ingestapt, een jaar van bezuinigingen en recessie. Daar waar alles veranderd door een aangescherpt beleid, mogen we weten dat Gods woord stand houd en God altijd dezelfde is. Ondertussen draai ik de CV wat hoger, het is koud in Nederland.
Voor het eerst in lange tijd staat er een periode van aanhoudende lage temperaturen in het vooruitzicht. Voorbereid, jawel: een sneeuwschuiver strooizout de schaatsen uit het vet, thermo kleding nog even gehaald… Laat de kou maar komen, best leuk voor de kids en ach het openbaar vervoer daar wennen we toch nooit aan en de winterbanden zitten nu toch al onder de auto.
Zijn we geestelijk ook voorbereid op kou? Zijn we er klaar voor als het kil wordt om ons heen en kunnen we elkaar aansporen om in vuur en vlam te blijven? Of is ons geestelijk leven op een laag pitje en moeten we in deze omstandigheden uitkijken dat het waakvlammetje niet uitwaait? We lezen Gods woord en proberen daar standvastig mee in de dag te staan, gewapend… zelfs als het koud wordt, toch ? Laatst hoorde ik een uitspraak van een gastspreker in onze gemeente die vroeg: Zijn wij een thermometer of een thermostaat?
Een thermometer daar kan je mee meten hoe het staat met de graden, dat is een feit, maar met een thermostaat kan je de temperatuur ook nog regelen aanpassen of wijzigen. Kan ik mijn omgeving alleen maar mijn warmte laten zien en voelen of kan ik mijn omgeving ook beïnvloeden met mijn warmte?
Oke, de warmte in huis kan je gebruiken om mensen binnen te halen, te delen en te voeden, maar je geestelijke warmte, de Liefde van Gods Geest kan je daar je omgeving mee beïnvloeden verwarmen? Zien mensen aan u en mij eigenlijk wel dat warmte hebben waar we wat mee kunnen? Want de Liefde van Jezus mag en moet toch in ons en door ons heen gezien en op z’n minst opgemerkt worden.
Ik denk daar nog even over na en zet een muziekje op. Toch de CV maar een klein beetje hoger, kan best. Maar dan dwalen mijn gedachten af naar zo’n 14 jaar geleden, toen mijn man en ik van de een op de andere dag via iemand van onze kerk gevraagd werden om mee te gaan naar Oost-Europa. Er waren daar net wat projecten gestart onder kansarme kinderen en er werden mensen gezocht om daar video-beelden van te maken. Gewoon voor hier in Nederland, om geïnteresseerde mensen betrokken te maken voor de armoede nog geen 2000 km hier vandaan. Zo zaten we vrijwel onvoorbereid nog geen 14 dagen later in Oekraïne.
Wat we toen zagen staat nog steeds op ons netvlies, het raakte ons diep in ons hart. Zoveel armoede, zoveel ellende, honger…. te veel om op te noemen. De start van de projecten leek haast onbegonnen werk, maar er waren daar mensen die er wel aan waren begonnen, zonder misschien te beseffen dat het heel veel energie kost, maar tegelijkertijd ook heel veel energie oplevert, om vervolgens steeds weer verder te kunnen.
Hoezo duurzaam? Gewoon kostbaar deze energie die niet van onszelf is, maar die we wel mogen gebruiken om het vuur in ons hart te verspreiden en de ander te verwarmen. Zo’n 14 jaren hebben we (1x per jaar) deze video-reizen gemaakt en hebben veel verschillende projecten bezocht (Roemenië Oekraïne Albanië)om daar van de opgenomen beelden een project DVD te maken, bestemd voor presentatie’s op scholen en in kerken, voor jeugdgroepen en huiskamers.
Maar wat we nooit meer zullen vergeten was de winterreis van 2002. Het was hier in Nederland al koud. Op het 8 uur journaal werd verteld over de vele doden door de kou in Oost Europa. Wij moesten toen nog vertrekken, waar begonnen we aan? Maar we zijn gegaan. Terwijl wij dik gekleed in thermo-kleding de winter in Oekraïne voor het eerst beleefde, leken we terug te gaan in de tijd.
Het leek wel op de beelden uit de hongerwinter: mensen sprokkelde hout en zochten naar eten (resten) de winkels waren hoegenaamd leeg en het shockeerde ons; ziekenhuizen vol met achtergelaten baby’s, kinderen met blote voeten op straat, alleen een jasje (daaronder bloot) je geloofd je eigen ogen niet. Ouderen die alleen in hun krot wachten op…. dat ene brood wat soms wordt gebracht door een buurvrouw, zonder stookhout … ziek zijn en niet meer verder kunnen…het is dan niet alleen bij 25⁰ onder nul, maar het is dan ook koud in je hart… Toch was de er de dankbaarheid. Niet alleen bij het geven van voedsel, drinken of stookhout, maar soms was de dankbaarheid voelbaar en sloeg de vonk van hoop over.
Als je je arm om de vochtige ‘kleding’ van een oudere sloeg, naast ze ging zitten op een bed (wat te vies en te vochtig was om onder te slapen-laat staan om warmer te worden) of als je ze vroeg om voor ze te mogen bidden.
Tranen waren er erg veel die reis, niet alleen van de mensen die we ontmoeten, maar ook van onszelf. Tranen van onmacht tranen van ontmoediging, maar ook van hoop, geloof en liefde… juist deze reis gaf ons dat vuur in ons hart wat nodig was om door te gaan. Terug naar huis werken aan de juiste beelden, uren monteren om ons hier in het westen bewust te worden hoe we de warmte die God ons door Jezus heen heeft gegeven door kunnen geven.
Het bijbel gedeelte uit Mattheus 25:35 en 36 heeft ons daar erg bij geholpen, maar ook het zien van de groei van de projecten. De ogen van de kinderen die gaan stralen als je hen ziet, voedt en kleedt, onderwijst en wijst op Jezus.
Wat een verschil kunnen wij maken.
De laatste reis die we maakte hebben we gebruikt om de beelden van (nog) geen hulp en de hulp die op gang komt naast elkaar te zetten: Daardoor kunnen we elkaar stimuleren om iets te doen met de warmte die we in gebruik hebben.
Stichting Christian Roma Support zet zich in voor Roma-(zigeuner) gezinnen in Oost-Europa die in schrijnende armoede verkeren. Veel Roma leven in de marge van de samenleving en worden door hun omgeving veracht en buitengesloten. Vanuit christelijk perspectief willen wij hen tot steun zijn en werken aan verbetering van hun levensomstandigheden. Onze aandacht gaat hierbij vooral uit naar kinderen, omdat ondersteuning aan hen uitzicht biedt op een betere toekomst. Door alle hulpactiviteiten heen willen wij het Evangelie uitdragen en getuigen van Gods goedheid en liefde.
Kees en Tilly Nieuwstraten
Familie Nieuwstraten
22-01-2013
Buitenland
https://www.christianromasupport.nl
