Op een boerderij bij Tiszaujhely in Transkarpaten woont de 88-jarige Sandorne Irenke Nemeti. Ireneke neemt deel aan het Adopt a Granny-project van Dorcas. Ildiko, een vrijwilliger, zocht haar thuis op.
‘Toen ik haar wilde bezoeken, ontdekte ik dat haar huis onmogelijk te bereiken was met de auto’, vertelt Ildiko. ‘De weg naar de boerderij was onverhard, modderig en zat vol grote gaten.’ Het laatste stukje van de reis moest te voet voortgezet worden.
Een warm welkom
Aangekomen bij het huis was Ildiko geschokt door de omstandigheden waarin Irenke moest leven. ‘Op het moment dat ik binnenkwam, was er door een stroomstoring geen elektriciteit in huis.’ Irenke zat alleen in het donkere huis en was aan het bidden. ‘Toen ze me opmerkte, kwam ze meteen naar me toe en verwelkomde ze me hartelijk.’ Ildiko zag dat ze op het deksel van een pan zat en vroeg haar verbaasd waarom ze dat deed. Ze legde uit dat ze het deksel op het fornuis verwarmde. ‘Door op het warme deksel te zitten, krijg ik het een beetje warm.’
Ildiko voelde zich verdrietig door de uitleg en de armoede die hij hier zag.
‘Ik was verloren, maar nu ben ik gered’
Irenke zelf stond hier echter helemaal niet bij stil. Ze was dankbaar voor alles wat ze kreeg van God. Toen Ildiko wilde vertrekken, gaf ze hem een cadeau mee, haar laken. Op die manier wilde ze de mensen bedanken die haar hulp gaven in moeilijke tijden. Deze hulp zorgde er keer op keer voor dat haar geloof in God vernieuwd werd. ‘Ik was verloren, maar nu ben ik gered. God en jullie hebben mij geholpen en zorgden ervoor dat ik kon overleven. Dank jullie wel dat jullie aan mij, een arme weduwe, gedacht hebben en dat jullie voor mij zorgen. Ik zal voor jullie bidden. Dat God jullie en jullie families kracht, gezondheid en een lang en gelukkig leven mag geven.’
27-02-2010
Hulpverlening
https://www.dorcas.nl
