Gezin MAF-piloot Koffeman terug van het zendingsveld

Tijdens de open dag van de MAF, afgelopen zaterdag op vliegveld Teuge, vertelde piloot Marco Koffeman over zijn ervaringen op het zendingsveld. Sinds een week is hij met z’n gezin definitief terug in Nederland. Koffeman heeft een lange staat van dienst bij MAF als piloot in o.a. Bangladesh en Zuid-Afrika.

“Normaal is een MAF-piloot ongeveer 7 jaar actief op het zendingsveld. Wij mochten ruim 15 jaar dienen en we zijn dankbaar. De laatste jaren heb ik minder gevlogen en meer trainingen gegeven. Dat was in onze tijd in het opleidingscentrum in Zuid-Afrika.’

Nog steeds is Koffeman enthousiast en gemotiveerd voor het zendingswerk via de MAF. ‘Het is geweldig om zo een steentje bij te kunnen dragen voor het evangelie. Ons werk is heel afwisselend en we hebben in diverse moeilijke situaties hulp en ondersteuning kunnen bieden. We zijn zo bevoorrecht in alles wat we hebben meegemaakt. Vliegen kan saai worden maar het evangelie verveelt nooit.’

Koffeman heeft in de afgelopen jaren heel wat verschillende mensen en goederen vervoerd met het vliegtuig. ‘Dat varieerde van hulpmiddelen en medicijnen tot zieken en gewonden. Soms worden we door de plaatselijke overheid verplicht om ook belangrijke politieke leiders van een land te vervoeren. We zijn namelijk een gewone vliegmaatschappij en de politieke leiders kunnen dus een beroep op ons doen. Voordat we opstijgen, hebben we de gewoonte om altijd met elkaar te bidden. Op deze manier tonen we onze afhankelijkheid van onze God en vaak ontstaan daardoor weer mooie gesprekken onderweg.’

Zagen ze op tegen hun terugkeer? ‘Zeker niet. Natuurlijk hebben we zover van tevoren nog veel vragen; waar gaan we wonen, wat voor werk gaan we doen, wat heeft God voor ons in petto in Nederland? Op Zijn tijd zal het allemaal wel duidelijk worden. Er is veel om naar uit te zien: wat dichter bij familie te zijn en van onze jongens Abbe en Luuk nog enigszins Nederlanders te maken bijvoorbeeld!’

Iemand uit de zaal stelt een vraag: ‘Welke taken had uw vrouw tijdens deze 15 jaar?’ Koffeman is zichtbaar blij met deze vraag: ‘Mijn vrouw heeft mij al die jaren in de lucht gehouden, zij was de motor, zonder haar steun en toewijding en haar zorg voor ons gezin had ik dit werk niet kunnen doen.’ Anneke Koffeman komt even naar voren en licht het nog toe: ‘Mijn taak was vooral thuis, zorgen voor de kinderen en de huishouding, maar ook voor de opvang van gasten in ons gezin. Daarnaast heb ik ook verschillende ondersteunende taken en werkzaamheden mogen doen en ook vrijwilligerswerk.’

Het gezin Koffeman is weer thuis en Marco gaat lesgeven op de MAF-basis in Teuge. Het zal voor hen een hele overgang zijn. Het is voor zendingsgezinnen niet eenvoudig om hun draai weer te vinden in Nederland. De thuiscommissie van de familie Koffeman roept terecht op om dit gezin niet te vergeten en te blijven ondersteunen in gebed.