Geloof, wetenschap en politiek vechten met elkaar om voorrang

Het is een spannende driehoeksverhouding, waarover helaas maar weinig wordt gesproken”, vindt drs. Jan Schippers, directeur van het jubilerende Wetenschappelijk Instituut voor de SGP. “Toch raakt dit thema wel degelijk de kern van ons werk ten dienste van de SGP en de samenleving.”

Waarom dat zo is? Jan Schippers licht dit toe: “Iedereen werkt en denkt vanuit een bepaalde levensbeschouwing. Soms is die visie helder zichtbaar en duidelijk present, maar bij veel mensen en instellingen is zij slechts impliciet aanwezig. Hoe dan ook, waar iemand wel of niet in gelooft, beïnvloedt de manier waarop politiek wordt bedreven en de afwegingen die worden gemaakt bij politieke besluitvorming.”

Wetenschap

Een andere belangrijke factor die invloed uitoefent op de politieke besluitvorming is de wetenschap. “Niet voor niets benutten politici de resultaten van wetenschappelijk onderzoek om hun standpunten kracht bij te zetten”, aldus de WI-directeur.

Het Wetenschappelijk Instituut voor de SGP bestaat 50 jaar. Op zaterdag 20 april vindt in Soesterberg het jubileumcongres plaats: ‘Vechten om voorrang. Over de verhouding tussen geloof, wetenschap en politiek.’

Hier beneden is het niet

De hoofdlezing heeft als titel ‘Hier beneden is het niet’. Het betoog wordt verzorgd door mr. drs. Bas Hengstmengel (advocaat, psycholoog en filosoof). Daarin zal hij zich niet alleen kritisch uitlaten over het moderne (wetenschappelijke) denken, omdat dit erop gericht is van deze wereld een ideale plaats te maken om te leven en te genieten. Hij is ook kritisch op moderne christenen die deze visie praktisch overnemen: “Voor zover moderne christenen in een hemel geloven, is dat een verlengstuk van het hemelse Koninkrijk dat zij hier op aarde al hebben helpen realiseren. De hemel is dan een soort bekroning. Wegens succes geprolongeerd.”

Wim van Vlastuin

In een repliek zal prof. dr. Wim van Vlastuin (hoogleraar VU Amsterdam) reageren op de hoofdlezing. Hij doet dat aan de hand van de vraag wat christen-politici kunnen leren van theologen. In vroeger tijden stond de theologie aan de top van de wetenschapsbeoefening, terwijl zij vandaag de dag door sommige wetenschappers meewarig wordt bezien, nauwelijks een wetenschap wordt genoemd. Ook christelijke politiek laat een neergaande lijn zien als het gaat om zetels in de Tweede Kamer. Is zij dan nog wel een factor om rekening mee te houden?

Debat

Tijdens het middagprogramma gaan de twee sprekers en ir. Chris Stoffer (partijleider SGP) met elkaar in debat. Daarbij reageren zij op de gehouden lezingen en op vijf stellingen over concrete thema’s die in de vijf deelsessies aan de orde komen.
Genoemde deelsessies gaan over actuele politieke en maatschappelijke vraagstukken. In elk daarvan spelen geloof (of: levensbeschouwing) en wetenschap een rol.

Milieu- en klimaatbeleid: prof. dr. Wim de Vries (hoogleraar Wageningen) bespreekt de verschillen in opvattingen onder christenen over milieu- en klimaatbeleid: is dat ‘onbijbelse natuurverering’ of is dat verantwoord ‘bijbels rentmeesterschap’?
Gezin of individu: mevrouw Yvonne Koopman (voorzitter GezinsplatformNL) stelt de vraag aan de orde of de Nederlandse staat wel een goede focus heeft. In beleidsprogramma’s is er heel weinig oog voor het gezin. Welke gevolgen heeft de focus op het individu voor de samenleving?
Grenzen aan de zorg: mevrouw drs. Elise van Hoek (manager Onderzoek & Beleid bij NPV– Zorg voor leven) leidt de bezinning op de vraag hoe ver je mag gaan om de gezondheid te verbeteren. Hoeveel mag dat ons kosten en mag de overheid preventie afdwingen of slechte leefgewoonten verbieden?
Veiligheidsbeleid: mr. Dick Alblas (advocaat en onderzoeker) gaat in op het dilemma hoe de (lokale) overheid meer veiligheid kan realiseren zònder fundamentele vrijheidsrechten aan te tasten.
Ideologisering van democratie en rechtsstaat: dr. Bart Jan Spruyt (historicus en publicist) bekritiseert recente ontwikkelingen waardoor een klassiek-christelijke levensovertuiging steeds meer in de knel lijkt te komen. Dreigen belangrijke instituties tot instrumenten te worden voor de ‘gelijkschakeling’ van de samenleving naar progressief-liberale snit?