Volgen

Column – Deze keer een waar gebeurd verhaal dat zich jaren geleden heeft afgespeeld. Een van onze zonen was als puber een fanatiek wielrenner. Al op heel jonge leeftijd reed hij ‘een rondje IJsselmeer’ voor het goede doel. Ook aan toertochten nam hij graag deel. Op een van deze tochten ging het nogal fout.

Geen routebeschrijving nodig

Bij de start had hij een routebeschrijving gekregen. Omdat hij het nogal lastig vond om deze routebeschrijving steeds te raadplegen besloot hij op enig moment een groepje fietsers te volgen dat voor hem reed. Raadplegen van de routebeschrijving was hierdoor volledig overbodig geworden. Kilometers bleef hij achter dit groepje aanrijden. Op een gegeven moment stopten ‘zijn voorgangers’ bij een restaurant. Dat was voor mijn zoon de gelegenheid om hen te vragen of ze de 40 of 60-kilometertocht fietsten. De fietsers keken hem was verwaterd aan. ‘Waar heb je het over? Wij fietsen voor ons plezier gewoon een rondje.” Toen was het aan mijn zoon om verbouwereerd te kijken. Hij wist genoeg. Hij had de verkeerde keus gemaakt. Hij had mensen gevolgd die niet over een routebeschrijving beschikten. Er bleef voor hem niets anders over dan om te proberen vanaf dat punt de route naar huis weer te vinden.

Nu verwacht je misschien van mij dat ik een soort geestelijke toepassing ga maken van dit voorval. Dat doe ik niet. Ik vraag jou of jij hierin een geestelijke les ziet.