Column – Een poosje geleden las ik: “Liefde is aanvaarden wat je van de ander niet begrijpt.” Daar valt het een en ander wel over te zeggen of schrijven, maar dat laat ik nu achterwege. Ik vraag mij af of dit ook geldt voor ‘mijn’ liefde voor God. Misschien vind je dit een vreemde vraag.
Column – Ken jij dit woord? Ik kende het niet, maar ik kwam het zojuist tegen in het boek dat ik lees. Ik zal de passage even citeren: “En dat was het mooie van het hele voorval: ze was vergeten dat ik zo’n buitenstaander was. Voor de Schneiders was ik in de loop der jaren een heel klein beetje een binnenstaander geworden.” De schrijfster van dit boek is een Belgische en de Belgen hebben wel meer leuke woorden die wij niet kennen.
Column – Kort geleden heb ik een kleine ingreep aan mijn slokdarm ondergaan. Hieraan heb ik een leuke herinnering overgehouden. De anesthesist had mij uitgelegd wat hij achtereenvolgens ging doen om mij in een diepe slaap te brengen. En het verliep precies zoals hij had verteld. Op een gegeven moment zei hij: “Nu gaat u slapen. Welterusten.”
Column – Ik weet niet of er een sterker dier bestaat dan een olifant. Vermoedelijk niet. Een van mijn schoondochters vertelde mij dat bij het vervoer van een olifant kippen worden geplaatst in de kooi waarin de olifant tijdens zijn vliegtocht wordt vervoerd.
Column – Je hoort het nog wel eens. “Zo ben ik.” of “Zo ben ik nu eenmaal.” Daarmee voert men in de regel een algemeen excuus aan voor zijn/haar optreden of spreken. Vaak schuilt achter deze woorden zoiets als “Je moet me maar nemen zoals ik ben!” Of dit terecht is, daar wil ik het nu niet over hebben. Volgens mij valt er wel iets op af te dingen.
Column – In een column probeer ik in de regel iets door te geven van wat ik zelf heb beleefd. In die zin is het best een ‘persoonlijke aangelegenheid’. Ook nu wil ik iets met je delen wat ik kort geleden heb meegemaakt. Ik werd in verband met bepaalde omstandigheden overvallen door een verdrietig gevoel.
Column – Ik zou zo graag over diepe gedachten willen schrijven. Ik kan dat niet. Ik zou zo graag een lied willen maken, waarin ik op een bijzondere manier de Heer zou willen groot maken. Ik kan dat niet. Ik zou zo graag een boek willen schrijven, waarin ik vertel welke weg de Heer met mij is gegaan. Ik kan dat niet.
Column – Wat is het een feest voor ouders als hun kind gaat praten. Wat kunnen moeders en vaders er van genieten als hun kind klanken uitstoot die lijken op ‘mamma’ en ‘pappa’. Gouden momenten.
Column – Deze woorden sprak een kennis van ons uit toen we tijdens een korte vakantie op Terschelling over de Boschplaat liepen. Maar er ging wel wat aan vooraf.
Column – Gelet op de tekst neem ik aan dat ik onderstaande column ongeveer 17 jaar geleden heb geschreven. De bedoelde kleindochter is inmiddels 18 jaar. De ervaring was zo uniek dat ik deze overjarige column nog een keer uit de oude doos heb gehaald. De cursieve oorspronkelijk tekst is gebaseerd op een persoonlijke ervaring die ik ‘gewoon’ nog een keer wil delen.