Teken van hoop in conflict tussen Israel en de Palestijnen

Dirk van Genderen: Komt er ooit vrede tussen Israël en de Palestijnen? Toch zijn er tekenen van hoop. Onderstaand verhaal van Jamie Cohen is daar een mooi voorbeeld van. Tussen twee haakjes: ik schrijf wel ‘Palestijnen’, zodat u weet over welke groep mensen ik het heb, maar het zijn Arabieren.

Jamie Cohen was uitgenodigd voor een verzoeningsconferentie tussen Israëlische Messiasbelijdende Joden en Palestijnse christenen. ‘Toen ik hoorde dat de conferentie in het Griekse Athene zou plaatsvinden, vroeg ik de organisatoren of het mogelijk zou zijn om in Athene hulp te bieden aan Syrische vluchtelingen en aan hen het Evangelie door te geven.’

Jamie ontdekte dat één van de Arabische voorgangers een bediening was gestart onder Syrische vluchtelingen. Samen met haar dochter Amy en enkele anderen gingen ze met hem op stap.

De meerderheid van de 62000 Syrische vluchtelingen in Griekenland bevindt zich in het noorden van het land. Enkele duizenden van hen wonen in vluchtelingenkampen in de nabijheid van Athene. Maar de overheid verbiedt elk bezoek aan die kampen. Honderden grote gezinnen zijn ondergebracht in gesubsidieerde huizen in de stad. ‘Naar deze mensen gingen we toe. Het was een bitterkoude dag. We ontmoetten een vluchteling, die tot geloof in de Heere Jezus is gekomen door de ontmoetingen met deze voorganger. Hij kwam uit Irak, waar zijn vader een belangrijke generaal was in het leger van Saddam Hoessein. Na de Amerikaanse invasie was zijn vader voor zijn ogen doodgeschoten door Iraanse milities.’

‘In een klein appartementje ontmoetten we vervolgens een grote moslimfamilie. We stelden ons voor als Messiasbelijdende Joden en Palestijnse christenen uit Israel.

We hoorden hun hartverscheurende verhalen. Ze leefden ooit in Syrië, vlakbij de Turkse grens. De vader zat in het parlement, als lid van een onafhankelijke partij. Toen het door de burgeroorlog gevaarlijk werd in Syrië stuurde hij zijn familie naar Turkije.

Korte tijd later werd hijzelf beschuldigd van verraad, waarna ook hij naar Turkije vluchtte. Maar ook in Turkije werd het te gevaarlijk voor hem, waarna het hele gezin naar Griekenland vluchtte. Alleen zijn zoon is spoorloos. Mogelijk is hij opgepakt of gedood door de Turken.’

‘In Griekenland was deze vader in contact gekomen met deze Israëlische Arabische voorganger, die ons nu met hem in contact bracht. Hij volgt al enige tijd de Bijbelstudies van deze voorganger. Daardoor ontdekte hij de radicale verschillen tussen de leer van de islam en de leer van Jezus, vooral over het liefhebben van onze vijanden. Dus begon hij de Heere te vertrouwen.’

‘Terwijl hij dit vertelt, komen zijn vrouw en kinderen binnen. Ze weten dat hij gelooft in Jezus. De kinderen zijn heel aardig en vriendelijk. We mogen met hen bidden. Ik besef het bijzondere moment. Enkele Messiasbelijdende Joden en een Palestijnse christelijke voorganger uit Israel, die bidt voor deze Syrische familie, waarvan de moeder helemaal als moslim is gekleed. We baden hun Gods zegen toe, ook voor de toekomst en voor hun zoon, dat hij nog gevonden zal worden. Het was een heel emotionele ontmoeting.’

Jamie Cohen vertelt dat andere deelnemers aan de conferentie soortgelijke verhalen hadden. ‘Dit is de liefde van God, bruggen slaan, luisteren naar elkaar, samenwerken met elkaar en liefde betonen aan de ander. Op deze conferentie hebben Stacy en ik besloten onze relatie met onze Arabische broeders en zusters te versterken, speciaal in de omgeving van Nazareth, waar wij vlakbij wonen. We willen ook de Arabische voorganger in Athene gaan steunen, met zijn missionaire werk onder de Syrische vluchtelingen. Voor mij geldt: ik en mijn huis, wij willen de Heere dienen’.

(Bron: Kehila News).

Dirk van Genderen is columnist, publicist en spreker. Eerder was hij eindredacteur van Visie, het programmablad van de EO. Elke week schrijft hij een nieuwsbrief die ook op z’n site wordt gepubliceerd en elke maand schrijf hij een commentaar in Het Zoeklicht. Bezoek zijn website via de link onderaan dit item.